ເປັນຫຍັງພະນັກງານຈຳນວນໜຶ່ງເມື່ອເຖິງກະສຽນບຳນານແລ້ວບໍ່ຢາກເຊົາ ຍັງຢາກຢູ່ຕໍ່?
ໂດຍ: ລູກເມືອງພວນ
ເມື່ອເວົ້າເຖິງພະນັກງານລັດ ຈຳນວນໜຶ່ງ ເມື່ອເຖິງອາຍຸກະສຽນເຂົ້າຮັບອູດໜູນບຳນານແລ້ວ ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ຍອມເຊົາ, ຍັງຢາກຢູ່ເຮັດໜ້າທີ່ຕໍ່ໄປ. ບັນຫານີ້ແມ່ນເຄີຍພົບເຫັນຫຼາຍມາແລ້ວໃນຫຼາຍສຳນັກງານອົງການ, ຂະແໜງການ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນຈຳນວນໜຶ່ງ.
ກົດຫຼາຍວ່າດ້ວຍ: ພະນັກງານ – ລັດຖະກອນ ສະບັບປັບປຸງໃໝ່ປີ 2015 ໃນມາດຕາ 70 ໄດ້ລະບຸຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ: “ພະນັກງານລັດຖະກອນທຸກຄົນ ເມື່ອເຖິງກະສຽນບຳນານ ແລະ ຄົບປີການແລ້ວ ຕ້ອງໄດ້ຮັບອູດໜູນບຳນານ ໂດຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຂຽນຄຳຮ້ອງ ຊຶ່ງການຈັດຕັ້ງຂອງຜູ້ກ່ຽວສັງກັດ ເປັນຜູ້ແຈ້ງໃຫ້ຮູ້ກ່ອນລ່ວງໜ້າ 1 ປີ. ເງື່ອນໄຂການຮັບອູດໜູນບຳນານຂອງພະນັກງານ-ລັດຖະກອນມີດັ່ງນີ້:
- ເພດຊາຍ ແລະ ເພດຍິງທີ່ມີອາຍຸກະສຽນຄົບ ຫົກສິບປີ. ສຳລັບເພດຍິງຈະອອກຮັບອູດໜູນບຳນານກ່ອນກໍໄດ້ ແຕ່ອາຍຸກະສຽນບໍ່ໃຫ້ຫຼຸດ 55 ປີ.
- ອາຍຸການເຮັດວຽກແຕ່ 25 ປີຂຶ້ນໄປ
ລັດຖະກອນທີ່ຄົບເງື່ອນໄຂ ແລະ ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຮັບອູດໜູນບຳນານຈະໄດ້ຮັບຂັ້ນເງິນເດືອນເພີ່ມຕື່ມ ໜຶ່ງຂັ້ນ. ສຳລັບຜູ້ນຳລະດັບສູງໄດ້ກຳນົດໄວ້ລະບຽບການຕ່າງຫາກ”
ເຖິງແມ່ນກົດໝາຍຈະລະບຸໄວ້ຢ່າງຊັດເຈນແລ້ວກໍຕາມ, ແຕ່ກໍຍັງມີພະນັກງານລັດຈຳນວນໜຶ່ງ ເມື່ອເຖິງອາຍຸກະສຽນເຂົ້າບຳນານແລ້ວ ກໍຍັງບໍ່ຢາກເຂົ້າ ຍັງດື້ດ້ານຊູຊີຮ້ອງຂໍໃຫ້ໄດ້ສືບຕໍ່ເຮັດໜ້າທີ່ວຽກງານຕໍ່ໄປ, ນັ້ນມັນໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ນັ້ນກໍໝາຍເຖິງຜູ້ທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ, ເຫັນແກ່ສິດຜົນປະໂຫຍດທາງດ້ານເສດຖະກິດ ຫຼື ທາງດ້ານການເມືອງຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງ. ພະນັກງານເຫຼົ່ານັ້ນ ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຜູ້ທີ່ມີອຳນາດ, ມີໜ້າທີ່ຕຳແໜ່ງທີ່ດີໃນຂົງເຂດເສດຖະກິດ ແລະ ການເມືອງທີ່ມີອຳນາດຕັດສິນບັນຫາໄດ້.
ເຖິງຈະເວົ້າໂດຍທາງກົງ ຫຼື ທາງອ້ອມ ທຸກຄົນກໍພໍຈະເດົາອອກວ່າ: ນັ້ນແມ່ນເພື່ອສິດຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ ຄອບຄົວຂອງຕົນແນ່ໆ ຫາກບໍ່ແມ່ນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງປະເທດຊາດ ເພາະປະເທດຊາດໄດ້ຈາລຶກຜົນງານ ຄຸນງາມຄວາມດີໄວ້ແລ້ວ ແລະ ການປະກອບສ່ວນໃຫ້ປະເທດຊາດກໍຄົບປີການຢ່າງສົມບູນ, ຈຶ່ງເຖິງເວລາໃຫ້ພັກຜ່ອນບຳນານ ເພື່ອຮັກສາສຸຂະພາບ.
ໂດຍອີງຕາມຫຼັກການຊີວະວິທະຍາ ແລະ ວິທະຍາສາດການແພດໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ຄົນເຮົາເມື່ອມີອາຍຸ 60 ປີຖືວ່າເປັນຈຸດສູງສຸດໃນຊີວິດຂອງຄົນຜູ້ໜຶ່ງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຈຸລັງໃນຮ່າງກາຍ, ເນີຣອນ ໃນສະໝອງກໍຄ່ອຍຊຸດໂຊມລົງທຸກມື້, ສະຕິປັນຍາບໍ່ຄ່ອຍແຫຼມຄົມ, ຄວາມຊົງຈຳກໍບໍ່ດີ(ຫຼົງໜ້າ ຫຼົງຫຼັງ), ມັກລືມ, ສຸຂະພາບຮ່າງກາຍກໍອ່ອນເພຍ…ດັ່ງນັ້ນ, ຈຶ່ງໃຫ້ພັກວຽກ ພັກງານ ເຂົ້າຮັບບຳນານ ເພື່ອປັບປຸງ ດູແລສຸຂະພາບໃຫ້ແຂງແຮງ ເພື່ອຄວາມສຸກບັ້ນປາຍຂອງຊີວິດ. ດ້ານໜຶ່ງອີກ ກໍເພື່ອຝຶກຝົນໃຫ້ຄົນຮຸ່ນໜຸ່ມຂຶ້ນມາປ່ຽນແທນ ແບກຫາບພາລະກິດຂອງປະເທດຊາດ ເພາະພວກເຂົາຍັງໜຸ່ມແໜ້ນ ມີສຸຂະພາບແຂງແຮງດີ, ສະຕິປັນຍາແຫຼມຄົມ, ມີຄວາມຮູ້ ຄວາມສາມາດ, ມີວິທະຍາສາດ ເຕັກໂນໂລຊີສູງ. ພວກເຂົາມີສຸຂະພາບທີ່ທົນທານ ສາມາດແບກຫາບວຽກໜັກການໜາໄດ້.
ຖ້າທຸກຄົນຫາກເຂົ້າໃຈໃນຫຼັກການວິທະຍາສາດ ແລະ ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວຂອງພັກຂອງລັດແລ້ວ ຄິດວ່າຄົງຈະບໍ່ຄັດຂ້ອງ, ພ້ອມທີ່ຈະມອບໝາຍພາລະກິດປະຕິວັດໃຫ້ແກ່ຄົນຮຸ່ນໜຸ່ມສືບຕໍ່ໄປ. ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນທຸກຄົນກໍຄົງຈະເບິ່ງໄປລວງດຽວ ແລະ ຕີລາຄາໄປໃນແບບດຽວກັນວ່າ: ເຮົາເປັນຄົນຢຶດຕິດກັບອຳນາດ, ບ້າອຳນາດ, ຢາກຢູ່ຕໍ່ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວ ຫາກບໍ່ແມ່ນເພື່ອສ່ວນລວມ. ຄິດວ່າ ຖ້າທຸກຄົນຮັບຮູ້ໃນຫຼັກການວີທະຍາສາດ ແລະ ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າງຄິດວ່າຄົງບໍ່ຄັດຂ້ອງແນ່ນອນ ພ້ອມທີ່ຈະລາອອກຢ່າງໄວວາ ກ່ອນທີ່ສັງຄົມຈະນິນທາ.
