ການທ່ອງທ່ຽວຈະສົດໃສຖ້າຮ່ວມໃຈບຸກທະລຸ
ທິດກໍ່າ:
ມາຮອດປັດຈຸບັນ, ເຫັນວ່າອຸດສາຫະກຳການທ່ອງທ່ຽວຂອງປະເທດເຮົາໄດ້ເລີ່ມມີການພັດທະນາເຕີບໃຫຍ່ດີຂຶ້ນເທື່ອລະກ້າວ. ສິ່ງທີ່ສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນຢ່າງປະຈັກຕາກໍຄືໃນປີ 2019 ໂອກາດຈັດປີທ່ອງທ່ຽວ ລາວ-ຈີນ ກໍສາມາດດຶງດູດນັກທ່ອງທ່ຽວຈີນເຂົ້າມາທ່ຽວລາວເຖິງ 1 ລ້ານຄົນ. ມາໃນປີ 2020 ນີ້ເອງ, ລາວເຮົາກໍໄດ້ຮັບລາງວັນຊະນະເລີດອັນດັບທີ 3 ປະເທດຍອດນິຍົມແຫ່ງການທ່ອງທ່ຽວ ໂດຍແມ່ນວາລະສານການທ່ອງທ່ຽວ Wanderlust ຂອງປະເທດອັງກິດເປັນຜູ້ຈັດອັນດັບປະຈຳປີ 2020 (Wanderlust Reader Travel Award 2020). ສ່ວນເມືອງຫລວງພະບາງກໍຖືວ່າໄດ້ເປັນອັນດັບໜຶ່ງຂອງໂລກມາໄດ້ສາມສີ່ປີຊ້ອນທີ່ເປັນເມືອງຍອດນິຍົມໃນການທ່ອງທ່ຽວລະດັບໂລກ. ນອກຈາກນັ້ນ ໃນປີ 2019 ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນເຮົາກໍໄດ້ຮັບລາງວັນເມືອງທ່ອງທ່ຽວສະອາດ ແລະ ຍັງມີຫລາຍບໍລິສັດ, ຫລາຍໂຮງແຮມໄດ້ຮັບລາງວັນມາດຕະຖານການທ່ອງທ່ຽວໃນລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຈາກການເຕີບໃຫຍ່ໃນລັກສະນະຕັ້ງໜ້າທີ່ກ່າວມາຂ້າງເທິງນັ້ນ ກໍເຫັນວ່າອຸດສາຫະກຳການທ່ອງທ່ຽວຂອງບ້ານເຮົານັບມື້ມີການພັດທະນາ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວດີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
ໄປຄຽງຄູ່ກັບການເຕີບໃຫຍ່ທາງດ້ານຄຸນນະພາບແລ້ວ, ສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວໃນແຕ່ລະເຂດແຂວງກໍພວມໄດ້ຮັບການປັບປຸງ ແລະ ມີແຫລ່ງທ່ອງທ່ຽວເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ອັນໂດດເດັ່ນທີ່ສຸດກໍແມ່ນສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວທາງດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ທຳມະຊາດ. ປັດຈຸບັນ ສະຖານທີ່ທ່ອງທ່ຽວດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ເປັນມໍລະດົກຂອງໂລກກໍມີສາມແຫ່ງແລ້ວຄື: ເມືອງຫລວງພະບາງ, ວັດພູຈຳປາສັກ ແລະ ໄຫຫີນຊຽງຂວາງ, ສ່ວນທາງດ້ານວັດທະນະທຳອີກອັນໜຶ່ງກໍແມ່ນສຽງແຄນລາວນັ້ນເອງ. ປັດຈຸບັນ ທາງລັດຖະ ບານ ກໍຄືຂະແໜງການກ່ຽວຂ້ອງພວມຄົ້ນຄວ້າເງື່ອນໄຂແຫລ່ງທ່ອງທ່ຽວທຳມະຊາດພູຫີນໜາມໜໍ່ເປັນມໍລະດົກຂອງໂລກ.
ດັ່ງພວກເຮົາຮັບຮູ້ນຳກັນແລ້ວວ່າ: ປະເທດລາວເຮົາໃນຍຸກອະດີດຕະ ການມານານຫລາຍຮ້ອຍຫລາຍພັນປີມາເຄີຍມີປະຫວັດສາດເລື່ອງລືເປັນແດນແຫ່ງອະລິຍະທຳ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຍຸກຂອງພະຍາຟ້າງຸ່ມມະຫາລາດທ້ອນໂຮມແຜ່ນດິນລ້ານຊ້າງ, ຍຸກຂອງພະເຈົ້າສຸລິຍະວົງສາ ແລະ ຍຸກຂອງເຈົ້າໄຊເສດຖາທິລາດ ທີ່ໄດ້ສ້າງວັດວາອາຮາມ, ສິລະປະກຳ, ສະຖາປັດຕະຍະກຳ, ວັນນະຄະດີຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງເລື່ອງລືໄປທົ່ວໂລກ ຈົນມີແຂກຕ່າງດ້າວ ທ້າວຕ່າງແດນຈາກປະເທດເອີຣົບເຂົ້າມາພົວພັນຢ້ຽມຢາມ ເພື່ອທຳມາຄ້າຂາຍແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ ເປັນຕົ້ນແມ່ນປະເທດໂຮນລັງ. ແຕ່ກໍໜ້າເສຍດາຍ ພໍຕົກເຂົ້າມາໃນຍຸກລ້ານຊ້າງຕອນປາຍ ໄດ້ກາຍເປັນສາມກົກຈົນເຮັດໃຫ້ປະເທດລ້ານຊ້າງຕ້ອງຕົກຢູ່ໃນຊາຕາອາພັບ ກາຍເປັນປະເທດຊະລາດຂອງສະ ຫຍາມ 114 ປີ ທັງເສຍຊາດເສຍແຜ່ນດິນ, ເສຍພົນລະເມືອງໄປກາຍເຄິ່ງຂອງປະເທດ. ພໍຕົກມາໃນຍຸກຊຸມປີ 1950 ມາຮອດຊຸມປີ 1970 ປະເທດລາວກໍຕົກເປັນຫົວເມືອງຂຶ້ນຂອງຈັກກະພັດຜູ້ຮຸກຮານ. ຈາກຊາຕາອາພັບດັ່ງກ່າວ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະເທດລາວເສຍວັດທະນະທຳ, ເສຍຊັບສິນ, ເສຍເຄື່ອງຄ້ຳຂອງຄູນຂອງບ້ານເມືອງຈົນນັບບໍ່ຖ້ວນ.
ພໍຕົກມາໃນຍຸກປີ 1975 ເປັນຕົ້ນມາ ພາຍໃຕ້ການນຳພາຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ໄດ້ມີການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາປະເທດຊາດທຸກສິ່ງຢ່າງມີການປັບປຸງ ແລະ ກໍ່ສ້າງຂຶ້ນໃໝ່ ເຮັດໃຫ້ປະເທດເຮົາມີບົດບາດ ແລະ ພັດທະນາເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ເຊິ່ງໜຶ່ງໃນນັ້ນແມ່ນອຸດສາຫະກຳການທ່ອງທ່ຽວທີ່ເປັນຂໍກຸນແຈໃຫ້ປະເທດຊາດ. ຖ້າຈະມາສົມທຽບໃສ່ລະບອບເກົ່າໃນຍຸກລາຊາປົກຄອງສອງສາມຮ້ອຍປີຜ່ານມາ ຂະແໜງການທ່ອງທ່ຽວແມ່ນຍັງບໍ່ມີອັນໃດເລື່ອງລື ແລະ ເປັນມໍລະດົກໂລກຄືບ້ານເພິ່ນເມືອງທ່ານ. ກົງກັນຂ້າມ ມີແຕ່ເປັນຂ້ອຍຂ້າ, ທຸກຍາກລຳບາກ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳ ຍິ່ງເສຍເອກະລາດ, ປະຊາທິປະໄຕ, ປະເທດຊາດທຸກຍາກ ແລະ ດ້ອຍພັດທະນາຈົນເປັນຊຳເຮື້ອແກ່ຍາວມາເຖິງທຸກວັນນີ້.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ມາຮອດຍຸກນີ້ ພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ໄດ້ນຳພາປະເທດຊາດອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກ, ອີກບໍ່ນານກໍຈະໄດ້ເຫັນປະເທດເຮົາໄດ້ລຶບຊື່ອອກຈາກປະເທດທີ່ທຸກຍາກ ແລະ ດ້ອຍພັດທະນາ. ໄປຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ ອຸດສາຫະກຳການທ່ອງທ່ຽວກໍຍິ່ງຈະເຕີບໃຫຍ່ສົດໃສ ຖ້າຮ່ວມໃຈພ້ອມກັນບຸກທະລຸນັບແຕ່ດຽວນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ “ໃຜວ່າເມືອງລາວເສົ້າເຊົາເດີ້ຢ່າຟ້າວວ່າ ມັນຊິໂປ້ບາດຫລ້າ ໝາກແຕງຊ້າງໜ່ວຍປາຍ”.
