ຈະສະກັດກັ້ນໂຄວິດ-19 ແນວໃດດີ?
ໂດຍ: ລູກເມືອງພວນ
ສະບາຍດີ, ເພື່ອນຜູ້ອ່ານທີ່ຮັກແພງ, ໄວຣັດໂຄໂຣນາ ຫຼື ໂຄວິດ-19 ໄດ້ກາຍເປັນສັດຕູໂຕຮ້າຍກາດຂອງທົ່ວໂລກໄປແລ້ວ. ເຊິ່ງມີຕົ້ນກຳເນີດເກີດຂຶ້ນຢູ່ ສປ ຈີນ ແຕ່ປັດຈຸບັນ ມັນໄດ້ລຸກລາມບານປາຍໄປ ເຖິງ 29 ປະເທດ ແລະ ຂົງເຂດໃນໂລກ. ເຊິ່ງໄລ່ມາຮອດດຽວນີ້ມີຜູ້ຕິດເຊື້ອທັງໝົດ ຫຼາຍກວ່າ 70 ພັນຄົນ, ເສຍ ຊີວິດ 1.666 ຄົນ, ປົວດີ ແລະ ອອກໂຮງໝໍແລ້ວ 8.096 ຄົນ (ຂໍ້ມູນຈາກ ເວບໄຊ https://baoquocte.vn ວັນທີ 16/2/2020)
ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີທົ່ວທັງໂລກກຳລັງເຝົ້າລະວັງຕ້ານ ແລະ ສຸມໃສ່ສະກັດກັ້ນ ໄວຣັດດັ່ງກ່າວດ້ວຍການ ຮ່ວມມືກັນຢ່າງ ແໜ້ນແຟ້ນ, ປະສານສົມທົບກັນຢ່າງກົມກຽວ ເພື່ອເອົາຊະນະ ສັດຕູ ໂຕຮ້າຍກາດໃນຄັ້ງນີ້, ພ້ອມນີ້ກໍເປັນໜ້າຊື່ນຊົມ ແລະ ດີໃຈ ທີ່ປະເທດລາວເຮົາຍັງບໍ່ທັນ ພົບກໍລະນີຜູ້ຕິດເຊື້ອໄວຣັດນີ້ ແມ່ນແຕ່ຄົນດຽວ, ມີແຕ່ກໍລະນີສົງໄສ 33 ຄົນ, ແຕ່ເມື່ອນຳເອົາເນື້ອເຫຍື່ອໃນດັງ ແລະ ຜົ້ງປາກໄປກວດໃນຫ້ອງວິເຄາະແລ້ວ ລ້ວນແຕ່ອອກມາເປັນຜົນລົບ. ບໍ່ສະ ເພາະແຕ່ປະຊາຊົນລາວມີຄວາມຊື່ນຊົມຕໍ່ລັດຖະບານທີ່ໄດ້ມີມາດຕະການເຝົ້າລະວັງ ແລະ ສະກັດກັ້ນເຊື້ອໄວຣັດ ນີ້ຢ່າງມີປະສິດທິຜົນເທົ່ານັ້ນ ແມ່ນແຕ່ສາກົນກໍຍັງມີຄວາມຊື່ນຊົມຕໍ່ລັດຖະບານລາວເຊັ່ນດຽວກັນ.
ດັ່ງທ່ານນາຍົກລັດ ຖະມົນຕີ ທອງລຸນ ສີສຸລິດ ເນັ້ນໃຫ້ຄະນະສະເພາະກິດ ແລະ ພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງ ໃນວັນທີ 6 ກຸມພາ ຜ່ານມານີ້ ໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ຕິດຕາມກວດກາ ແລະ ປ້ອງກັນການແຜ່ ລະບາດຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວດ້ວຍມາດຕະການຕ່າງໆຢ່າງເຂັ້ມງວດ ແລະ ທັນການ, ລາຍງານໃຫ້ ນາຍົກ ແລະ ຮອງນາຍົກຮັບ ຊາບທຸກໆວັນຢ່າງໜ້ອຍ 2 ເທື່ອ ຕໍ່ວັນ, ສື່ມວນຊົນ ຕ້ອງນຳເອົາຂ່າວລາຍງານ ໃຫ້ປະຊາຊົນຮັບຊາບເປັນປົກກະຕິ ແລະ ທັນການ, ຕິດຕາມກວດກາກຸ່ມຄົນ ທີ່ສວຍໂອກາດຂຶ້ນລາຄາວັດ ຖຸອຸປະກອນການ ແພດເຊັ່ນ ຜ້າອັດດັງອັດປາກ, ເຈວລ້າງ ມືພ້ອມເອົາໃຈໃສ່ ແນະນຳໃຫ້ ທຸກຄົນຮູ້ວິທີປ້ອງກັນຕົນເອງຢ່າງເຂັ່ງຄັດ.
ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ພວກເຮົາໃນນາມສື່ມວນຊົນທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ຕິດຕາມເອົາ ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ທີ່ຖືກຕ້ອງ ເພື່ອປະຊາສຳພັນໃຫ້ປະຊາຊົນ ແລະ ສັງຄົມຮັບຊາບຕໍ່ການພັນແປຂອງພະຍາດດັ່ງກ່າວຢ່າງທັນການ ແລະ ກໍຂໍແລກ ປ່ຽນຄຳຄິດເຫັນຕໍ່ມາດຕະການຂອງລັດຖະບານ ແລະ ພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຮັດໃຫ້ດີກວ່າເກົ່າກໍຄື: ພວກເຮົາຄວນຈະຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕື່ມໃນການປະສານສົມທົບກັນຢ່າງກົມກຽວຂອງແຕ່ລະພາກສ່ວນທີ່ເຝົ້າລະວັງ ແລະ ປ້ອງກັນໄວຣັດຮ້າຍດັ່ງກ່າວໝາຍວ່າແຕ່ລະພາກສ່ວນນອກຈາກເຮັດໄປຕາມໜ້າທີ່ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງຕົນແລ້ວ, ຍັງຈະຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ປະສານງານໃຫ້ເປັນລະບົບດຽວກັນ, ເຊື່ອມຈອດກັນບໍ່ແມ່ນຈະເຮັດພຽງພໍໃຜ ພໍລາວ, ຕ່າງຝ່າຍຕ່າງເຮັດຕ່າງຝ່າຍຕ່າງວິເຄາະໂດຍບໍ່ມີການປະສານສົມທົບກັນ.
ຕົວຢ່າງຄື: ທະຫານເຮັດພໍທະຫານ, ຕຳຫຼວດເຮັດພໍຕຳຫຼວດ, ປົກຄອງເຮັດພໍປົກຄອງ, ຜູ້ເຮັດວຽກຢູ່ ຕມ ກໍເຮັດພໍຕາມຕົນເອງໂດຍບໍ່ ໄດ້ປະສານສົມທົບກັນ, ໃນ ເມື່ອກຳລັງ ແລະ ງົບປະມານ, ເຄື່ອງໄມ້ເຄື່ອງມືເຮົາມີໜ້ອຍຢູ່ແລ້ວກໍແຍກສ່ວນອອກ ເປັນມະຍິກມະຍ່ອຍ, ຖ້າເຮັດ ແບບນີ້ກໍຈະຂາດຄຸນນະພາບໃນການປ້ອງກັນ ຫລື ປິ່ນປົວ ຮັກສາ. ດັ່ງນັ້ນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດ ແມ່ນພວກເຮົາຈະຕ້ອງໄດ້ ເພີ່ມທະວີການຮ່ວມໄມ້ຮ່ວມມືເປັນຈິດໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ ຕ້ານສັດຕູຮ້າຍນີ້ ຈຶ່ງຈະມີປະສິດທິຜົນສູງ ແລະ ອັນ ໜຶ່ງອີກທີ່ພວກເຮົາຄວນເບິ່ງຕື່ມເຖິງການຈັດຕັ້ງແຍກ ຫ້ອງດ່ຽວເພື່ອປິ່ນປົວພະ ຍາດນີ້ເຫັນວ່າມັນເໝາະສົມ ແລ້ວບໍ? ແລະຈະສາມາດ ຮອງຮັບຜູ້ຕິດເຊື້ອໄດ້ແນວ ໃດຖ້າຫາກມີການລະບາດ ໃນເມື່ອເຮົາພຽງກຳນົດເອົາ ບາງຈຸດຢູ່ໂຮງໝໍມິດຕະພາບ (150 ຕຽງ) ແລະ ໂຮງໝໍ 103 ເປັນໂຮງໝໍຫຼັກໃນການ ແຍກດ່ຽວ. ຕາມທຳມະດາ ແລ້ວ ເວົ້າໃຫ້ຖືກຫຼັກການ ແຍກຫ້ອງດ່ຽວ ແລະ ໂຮງ ໝໍດັ່ງກ່າວພັດເປັນໂຮງໝໍ ຕັ້ງຢູ່ໃນຕົວເມືອງບ່ອນທີ່ມີຊຸມຊົນແອອັດ, ອັນນີ້ບໍ່ແມ່ນ ສອນແຂ້ລອຍນ້ຳດອກຂະແໜງກ່ຽວຂ້ອງຍິ່ງຈະເຂົ້າ ໃຈດີຖ້າເວົ້າເຖິງຫລັກການ ຂອງຫ້ອງແຍກດ່ຽວຄົນເຈັບທີ່ອາດຈະແຜ່ເຊື້ອໄປສູ່ຄົນ ອື່ນ. ດັ່ງໄວຣັດໂຄໂຣນານີ້, ຖ້າຫາກມີການລະບາດຮ້າຍແຮງຍິ່ງອັນຕະລາຍເພາະ ຫ້ອງແຍກດ່ຽວຂະໜາດ ນ້ອຍດັ່ງກ່າວຈະຊ່ວຍການ ສະກັດກັ້ນໄດ້ແນວໃດ?ນີ້ຂໍ ເປັນຄຳຖາມສົ່ງໄປຍັງຂະແໜງການກ່ຽວຂ້ອງຈິ່ງພິຈາລະນາເຮັດແນວໃດໃຫ້ ການຕ້ານພະຍາດຮ້າຍແຮງນີ້ມີປະສິດທິຜົນ ແລະ ເປັນທີ່ເພິ່ງຂອງປະຊາຊົນຢ່າງແທ້ຈິງ./.
