ຊີວິດປາສະຈາກປລາສຕິກເປັນໄປໄດ້ບໍ່?

ໂດຍ: ມຶກບໍ່ແຫ້ງ

ທ່າມກາງການເຜີຍແຜ່ຜົນກະທົບຂອງຂີ້ເຫຍື້ອປະເພດຢາງປຣາສຕິກຫຼາຍຂຶ້ນ, ຫຼາຍປະເທດກໍໄດ້ຕື່ນໂຕທີ່ຈະຫາທາງອອກເພື່ອປະກອບສ່ວນ ການຫຼຸດຜ່ອນການນຳໃຊ້ປລາສຕິກແຕ່ຫຼາຍຄົນກໍຍັງຖາມວ່າຊີວິດນີ້ ຖ້າປາສະຈາກປລາສຕິກຈະເປັນໄປໄດ້ແນວໃດ?

ຂ່າວປາສະຫຼາມ ແລະ ປາຊະນິດອື່ນໆ ຕາມທ້ອງທະເລກິນຖົງຢາງ ປລາສຕິກແທນອາຫານທີ່ມັນເຄີຍກິນຈົນເຮັດໃຫ້ຮ່າງກາຍຈ່ອຍໂຊໄດ້ສະ ແດງໃຫ້ເຫັນວ່າການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງປະລິມານຖົງຢາງປລາສຕິກຕາມທ້ອງ ທະເລນັ້ນນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ, ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນຜົນກະທົບຮູບແບບໜຶ່ງທີ່ທົ່ວ ໂລກກຳລັງໃຫ້ຄວາມສົນໃຈ.

ເລື່ອງລາວດັ່ງກ່າວມັນກໍສອດຄ່ອງກັບການຄຳນວນຂອງອົງການສິ່ງແວດລ້ອມສະຫະປະຊາຊາດທີ່ຄາດການວ່າພາຍໃນປີ 2050 ຈະມີຂີ້ເຫຍື້ອ ຫຼາຍກວ່າປາຕາມທ້ອງທະເລຖ້າຫາກຍັງບໍ່ພາກັນຫຼຸດຜ່ອນການນຳໃຊ້ຖົງ ຢາງປລາສຕິກ, ແລ້ວຮອດຕອນນັ້ນບໍ່ພຽງແຕ່ຈະມີປາກິນໜ້ອຍລົງ ແຕ່ພວກເຮົາຍັງຈະໄດ້ ກິນປາທີ່ກິນຖົງຢາງປລາສຕິກຫຼາຍຂຶ້ນຕື່ມ.

ການນຳໃຊ້ ຢາງປລາສຕິກ (ທີ່ນັບເປັນຫຼາຍຮ້ອຍປີຈຶ່ງສາມາດຍ່ອຍ ສະຫຼາຍໄດ້) ທີ່ຫຼວງຫຼາຍໃນປະເທດທີ່ກຳລັງພັດທະນາເຊັ່ນ: ຫຼາຍປະເທດ ໃນພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ ກໍຄືປະເທດເຮົາທີ່ອັດຕາການນຳ ເອົາໄປຜະລິດໃຊ້ຄືນໃໝ່ຍັງໜ້ອຍ ມັນໄດ້ສ້າງບັນຫາຫຼາຍປະການໂດຍ ສະເພາະການເກັບໄປຖິ້ມຢູ່ສະໜາມຂີ້ເຫຍື້ອກວມເອົາອັດຕາຕໍ່າຫຼາຍເຊັ່ນໃນປະເທດພວກເຮົາແມ່ນບໍ່ຮອດ 50% ຂອງຈຳນວນຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ໄດ້ຜະລິດ ປະຈຳວັນນັ້ນຖືກນຳໄປຖິ້ມຢູ່ສະຖານທີ່ ທີ່ກຳນົດໄວ້.

ເພາະສະນັ້ນ, ຈຶ່ງເກີດມີການຈູດຕາມສະຖານທີ່ຕ່າງໆ, ເຖິງວ່າທາງ ການເພິ່ນຫາກໍອອກກົດລະບຽບຫ້າມການຈູດຂີ້ເຫຍື້ອ (ໂດຍສະເພາະ ປລາສຕິກ) ຕາມຕົວເມືອງແຕ່ປະຊາຊົນຈຳຫຼາຍກໍຍັງບໍ່ສາມາດຈັດຕັ້ງ ປະຕິບັດໄດ້, ເມື່ອຈູດແລ້ວກໍເປັນການສ້າງມົນລະພິດທາງອາກາດບໍ່ໜ້ອຍ ເລີຍ.

ເມື່ອປລາສຕິກສ້າງຜົນກະທົບຄືແນວນັ້ນ, ຂະບວນການສົ່ງເສີມການ ນຳໃຊ້ວັດສະດຸທີ່ສາມາດຍ່ອຍສະຫຼາຍໄດ້ໄວຈຶ່ງເປັນຂະບວນການທີ່ກວ້າງຂວາງໃນຫຼາຍປະເທດ, ພໍແຕ່ໂງຫົວເຂົ້າປີ 2020 ທາງການໄທໄດ້ ປະກາດໃຫ້ ຮ້ານສັບພະສິນຄ້າ ເຊເວັນ-ອີເລເວັນງົດການໃຫ້ຖົງຢາງ ປລາສຕິກທັນທີ, ຢູ່ຫວຽດນາມໄດ້ສົ່ງເສີມການຜະລິດກໍ້ດູດດ້ວຍຫຍ້າຊະ ນິດໜຶ່ງທີ່ຫາໄດ້ຈາກທຳມະຊາດ ແລະ ຫຼາຍປະເທດກໍເລີ່ມຫັນມາໃຫ້ຄວາມ ສົນໃຈກັນຫຼາຍຂຶ້ນເຊັ່ນກັນ.

ລາວເຮົາກໍບໍ່ນ້ອຍໜ້າ, ກອງປະຊຸມໂຕະມົນເມື່ອເດືອນພະຈິກ 2019 ທີ່ຜ່ານມາຢູ່ຫຼວງພະບາງເຊິ່ງຈັດຕັ້ງໂດຍກະຊວງແຜນການແລະການລົງ ທຶນຮ່ວມກັບອົງການສະຫະປະຊາຊາດເພື່ອການພັດທະນາໂດຍໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກຫຼາຍພາກສ່ວນໄດ້ແຈກຖົງຜ້າແທນແຟ້ມຢາງ, ໄດ້ແຈກ ຈອກນໍ້າທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ໄຜ່ ແທນທີ່ການແຈກຕຸກນໍ້າປລາສຕິກນ້ອຍໆ ແລະ ຈຳນວນຫຼາຍເຊິ່ງກາຍເປັນນິມິດອັນດີທີ່ຈະເລີ່ມຫັນໜ້າໜີຈາກປລາສຕິກ.

ນອກນັ້ນ,ກໍຍັງເປັນທີ່ພູມໃຈທີ່ເຫັນຂະບວນການສົ່ງເສີມການຫຼຸດຜ່ອນການນຳໃຊ້ ປລາສຕິກທີ່ເກີດຂຶ້ນເປັນໜໍ່ແໜງນັບມື້ນັບຫຼາຍຢູ່ປະເທດເຮົາ, ຂ່າວການປະກາດໃຫ້ນັກຮຽນນຳໃຊ້ຈອກໄມ້ໄຜ່ຢູ່ແຂວງຫົວພັນຈົນຮອດ ຂ່າວທີ່ລັດຖະບານເຮົາປະກາດໃຫ້ພາກສ່ວນເອກະຊົນສ້າງຕັ້ງບໍລິສັດເກັບຊື້ ແລະ ຜະລິດສິ່ງເສດເຫຼືອ (ຮວມມີປລາສຕິກ) ໃຫ້ສາມາດໃຊ້ຄືນນັ້ນກໍຖື ວ່າເປັນຄວາມຄືບໜ້າທີ່ດີ.

ເມື່ອປຣາສຕິກຕິກມັນງ່າຍ, ສະບາຍຈຳເປັນຫຍັງຕ້ອງໃຊ້ແນວ ອື່ນໃຫ້ມັນຍາກ?ເມື່ອໃດພວກເຮົາຫາກບໍ່ສາມາດເລືອກໃນສິ່ງທີ່ຍືນຍົງຕໍ່ ໂລກ, ໂລກກໍຄົງບໍ່ເປັນມິດກັບເຮົາ, ເມື່ອຮູ້ວ່າປຣາສຕິກສ້າງຜົນກະ ທົບແລ້ວພວກເຮົາຍັງຈະໃຊ້ມັນຫຼາຍຂຶ້ນຢູ່ບໍ່?