ຕິຜົວທຸກ ຊຸກຫົວໄປຫາຄົນຮັ່ງ!

ລູກເມືອງພວນ

ຂ້ອຍແຍກທາງກັບຜົວ ຍ້ອນຜົວເປັນຄົນທຸກ, ທັນທີທີ່ແຍກທາງກັບຜົວເກົ່າ ຂ້ອຍກໍໄປຫາຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນຊາຍເຈົ້າຊູ້, ໜຸ່ມແໜ້ນ, ຮັ່ງມີ.

ຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນປະເພດຜູ້ຍິງທີ່ໄຝ່ຝັນສູງ ແຕ່ຂ້ອຍຄິດສະເໝີວ່າຈະບໍ່ເອົາຜົວຄົນຈົນ. ເພາະຜູ້ຊາຍເປັນທີ່ເພິ່ງຂອງຄອບຄົວ, ຖ້າບໍ່ເປັນຄົນຮັ່ງ ຢ່າງໜ້ອຍກໍຕ້ອງກຸ້ມຄອບຄົວ, ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຟ້າແຖນຊຸກໃສ່ ຫຼື ວ່າຈັ່ງໃດ ຂ້ອຍຈິ່ງໄປແຕ່ງງານກັບຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງເຈົ້າຊູ້, ໃຈດີ, ແຕ່ທຸກຈົນ.

ອາຍຸຂອງເຂົາລື່ນຂ້ອຍ 3 ປີ, ເຂົາເປັນພະນັກງານລັດ, ອາຍຸ 29 ປີເຂົາຈຶ່ງແຕ່ງງານກັບຂ້ອຍ. ສ່ວນຂ້ອຍເປັນຜູ້ຍິງຜ່ານຊາຍຫຼາຍຄົນມາແລ້ວ, ແຕ່ເມື່ອມາພົບກັບເຂົາກໍເລີຍແຕ່ງງານ ແລະ ຄິດໃນໃຈວ່າຈະຢຸດຫຼິ້ນພຽງເທົ່ານີ້. ຂ້ອຍເອງກໍຮູ້ສຶກວ່າຕົນເອງເປັນຄົນມັກເງິນ ແຕ່ຜູ້ຍິງຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຝືນກັບສຽງຮຽກເອີ້ນຂອງຫົວໃຈບໍ່ໄດ້.

ພາຍຫຼັງແຕ່ງງານແລ້ວ ຊີວິດຄອບຄົວຂອງພວກຂ້ອຍ, ເວົ້າລວມແມ່ນມີຄວາມສຸກດີ. ພໍ່ແມ່, ອ້າຍເອື້ອຍຂອງຜົວກໍຢູ່ຊົນະບົດພຸ້ນໝົດ, ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນທຳມະດາ ຢູ່ບ້ານນອກ ຈິ່ງບໍ່ຄ່ອຍສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ແກ່ລູກໃພ້, ຖ້າຫາກເວົ້າວ່າ: ນອກຈາກຈິດໃຈແລ້ວ ແມ່ນເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ ກໍວ່າໄດ້.

ພວກຂ້ອຍອອກຢູ່ເຮືອນຕ່າງຫາກ ແຕ່ອາລົມຈິດ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງຜົວທີ່ມີຕໍ່ຂ້ອຍກໍຍັງຄືເກົ່າ ມີບາງອັນຍັງລື່ນເກົ່າອີກ. ເມື່ອກັບມາແຕ່ວຽກງານເຂົາກໍຊ່ວຍວຽກເຮືອນການຊານຂ້ອຍທຸກຢ່າງ. ເຂົາຮູ້ວ່າຂ້ອຍເປັນຄົນມັກແຕ້ມແຕ່ງ ບໍ່ມັກເຮັດວຽກບ້ານການເຮືອນ ແຕ່ປານນັ້ນເຂົາກໍຍັງເອົາໃຈຂ້ອຍຕະຫຼອດເວລາ. ເຂົາເວົ້າວ່າ: ຂໍພຽງແຕ່ຂ້ອຍມີຈິດໜຶ່ງໃຈດຽວຕໍ່ເຂົາກໍພໍ, ແຕ່ຂ້ອຍຊໍ້າພັດເປັນຜູ້ຫາເງິນໄດ້ຫຼາຍກ່ວາເຂົາ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຂົາເກງໃຈ ແລະ ເຮັດວຽກເຮືອນທຸກຢ່າງເພື່ອຂ້ອຍ.

ໄດ້ຜົວຮູ້ເອົາໃຈ ບໍ່ຫຼິ້ນກິນຟູມເຟືອຍ, ເລີກການແລ້ວກໍຟ້າວກັບມາເຮືອນເຮັດວຽກບ້ານການເຮືອນຊ່ວຍເມຍ, ເມື່ອຜົວເປັນເຊັ່ນນັ້ນ ຂ້ອຍລັກຄິດຢູ່ໃນໃຈວ່າ ຜົວຍັງຂາດສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງຢູ່ຊຶ່ງຍັງບໍ່ທັນສົມບູນແບບ. ຖ້າໃຜເອົາຜົວເປັນພະນັກງານລັດ ອາດຮູ້ດີວ່າເງິນເດືອນຫຼາຍໜ້ອຍສໍ່າໃດ. ແຕ່ລະເດືອນໄດ້ເງິນເດືອນມາກໍເອົາມາໃຫ້ເມຍໝົດ, ແຕ່ກໍບໍ່ພໍເທົ່າໃດຖ້າທຽບໃສ່ການໃຊ້ຈ່າຍໃນຄອບຄົວ, ຍັງບໍ່ທັນເວົ້າເຖິງລາຄາກະເປົາງາມໆໜ່ວຍໜຶ່ງ ຫຼື ເກີບລະດັບດີຂອງຜູ້ຍິງຄູ່ໜຶ່ງ ເງິນເດືອນຜົວຍັງຊື້ບໍ່ໄດ້.

ຖ້າທຽບໃສ່ຄູ່ຜົວເມຍອື່ນທີ່ເຮັດການນຳກັນ ກໍຖືວ່າພວກຂ້ອຍລື່ນເຂົາທຸກດ້ານແລ້ວ ແຕ່ເຂົາຊໍ້າພັດໄດ້ຜົວຄົນຮັ່ງກ່ວາ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໃຈອອກ. ເຫັນພວກເຂົາອວດອ້າງກັນເປັນເກີບ, ເປັນກະເປົາງາມໆວ່າຜົວຊື້ໃຫ້, ຂ້ອຍກໍເລີຍເກີດແນວຄິດອິດສາພວກເຂົາ, ກໍເລີ່ມມີປາກສຽງກັບຜົວ.

ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນກໍຄື, ວັນໜຶ່ງຂ້ອຍໄດ້ໄປລວມຫ້ອງສະໄໝອະດີດນັກຮຽນຊັ້ນມັດທະຍົມປາຍ ພາຍຫຼັງບໍ່ໄດ້ພົບປະກັບໝູ່ຄູ່ມາດົນນານແລ້ວ. ເຫັນໝູ່ຄູ່ທຸກຄົນໃຜກໍລ້ວນແຕ່ມີການປ່ຽນແປງໃນຊີວິດຂອງຕົນເອງຕ່າງເກົ່າຫຼາຍ ຈົນເຖິງຂັ້ນວ່າ ຖ້າພົບເຫັນກັນຢູ່ຕາມຖະໜົນຫົນທາງກໍຄົງຈະບໍ່ຈື່ແນ່ນອນ. ມີບາງຄົນຂຶ້ນຊື່ວ່າເປັນສາວຂີ້ເຮິະຂີ້ຮ້າຍໃນຫ້ອງສະໄໝກ່ອນ ແຕ່ມາບັດນີ້ ເຂົາມີຜົວຂີ່ລົດໃຫ່ຍຄອຍຮັບຄອຍສົ່ງໄປຫັ້ນໄປນີ້, ຄິດໃສ່ຕົນເອງແລ້ວ ຈົນເປັນຕາອາຍ. ຂ້ອຍຄິດວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນອອກມາຈາກຕົນເອງໄດ້ຜົວຄົນທຸກ.

ພາຍຫຼັງເລີກລາກັນລວມຫ້ອງແລ້ວ, ຍັງເຫຼືອເພື່ອນຈຳນວນໜຶ່ງ ກໍພ້ອມພາກັນໄປໂຮງບາ ເພື່ອຜ່ອນຄາຍຄວາມອິດເມື່ອຍໃນຊີວິດ. ໂອກາດນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ຕິດຮັກກັບຊາຍຄົນໜຶ່ງ, ເຂົາເປັນຜູ້ຊາຍໜຸ່ມແໜ້ນ ເຈົ້າຊູ້ ມີເງີນຫຼາຍ.

ເມື່ຶອເຫັນເຂົາ ຫົວໃຈຂ້ອຍອ່ອນໄຫວ ຫຼົງໄຫຼຮັກເຂົາທັນທີ ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດກັນຫ້າມຫົວໃຈໄດ້. ຈາກນັ້ນ ພວກຂ້ອຍສອງຄົນມັກໄປເທັກໄປບາ, ໄປທ່ອງທ່ຽວນຳກັນ ແລະ ສິ່ງທີ່ຫຼີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້ກໍຄືໃຫ້ຄວາມສຸກຕໍ່ກັນ ແລະ ກັນ. ເຂົາຊື້ຂອງຂວັນລາຄາແພງໆໃຫ້ຂ້ອຍ, ເຂົາມີຄະລືຫາດຫຼູຫຼາ ທັງໝົດສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ເຮັດໃກ້ຂ້ອຍໜ້າມືດຕາລາຍ ຈົນລືມທັງໝົດຄຳໝັ້ນສັນຍາໄວ້ກັບຜົວໃນເມື່ຶອກ່ອນ.

ຂ້ອຍຮູ້ສຶກດີໃຈວ່າໂຕເອງໂຊກດີ ເພາະບໍ່ທັນມີລູກກັບຜົວ ຄິດວ່າເວລາຂຶ້ນສານເວົ້າຄວາມຈະບໍ່ຫຍຸ້ງຍາກສັບສົນພໍເທົ່າໃດ. ເມື່ອຜົວຂອງຂ້ອຍຮູ້ເລື່ອງ ເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຍັງ ມີພຽງແຕ່ເວົ້າວ່າ: “ຂໍໂທດທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ນ້ອງຜິດຫວັງ”.

ຫຼັງຈາກນັ້ນ ພວກຂ້ອຍກໍແຍກທາງກັນແບບໄວວາ, ບໍ່ລໍຊ້າຂ້ອຍກໍໄປນຳແຟນໜຸ່ມມີເງິນ. ພາຍຫຼັງຢູ່ນຳກັນບໍ່ພໍເທົ່າໃດອາທິດ ຂ້ອຍກໍຮູ້ເລື່ອງລາວທັງໝົດຂອງຊາຍໜຸ່ມເຈົ້າຊູ້ ມີເງິນຄົນນັ້ນ. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເຂົາມີລ້ວນແຕ່ເປັນການຫຼອກລວງ, ເຂົາເປັນຄົນເສເພຫຼິ້ນກິນຟູມເຟືອຍ, ເຂົາໄປຢືມເງິນນຳຄົນອື່ນມາໃຊ້ຈ່າຍ ແລ້ວຕົວະໃຫ້ພໍ່ແມ່ມາໃຊ້ໜີ້ໃຫ້. ພໍ່ແມ່ຂອງເຂົາຈົນບໍ່ຮັບວ່າເປັນລູກອີກ ເພາະໝົດໂຕຍ້ອນເຂົາ,  ດິນເຮືອນຈະຂາຍໃຊ້ໜີ້ໃຫ້ກໍບໍ່ມີແລ້ວ. ສ່ວນຄະລືກາດທີ່ເຂົາຢູ່ນັ້ນກໍບໍ່ແມ່ນຂອງເຂົາ, ແມ່ນເຮືອນຂອງຫົວໜ້າຜູ້ຍິງເຖົ້າຄົນໜຶ່ງໃຫ້ເຂົາເຝົ້າໃຫ້ເວລາທີ່ເຂົາໄປຕ່າງປະເທດ. ຫົວໜ້າຍິງເຖົ້າຄົນນັ້ນບໍ່ມີລູກມີຜົວ ຊາຍໜຸ່ມຄົນນີ້ຈິ່ງແວະວຽນຕິດພັນກັບເຂົາ ພໍໄດ້ຈ່າຍເງິນນຳຍິງເຖົ້າຄົນນັ້ນ.

ເມື່ອຮູ້ຄວາມຈິງທັງໝົດ ຂ້ອຍເຈັບຊໍ້າໜຳໃຈບໍ່ມີແນວຊິເວົ້າ ຜົວກໍປະໄປແລ້ວ. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນຍ້ອນຂ້ອຍເອງ ຍ້ອນເຫັນແກ່ເງິນຈຶ່ງເປັນເຊັ່ນນີ້. ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດແນວໃດດີ? ກັບໄປຂໍໂທດຜົວແລ້ວຂໍຄືນດີກັບເຂົາ ແຕ່ກໍບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາຈະຄືນຫຼືບໍ່? ຂໍຄຳຄິດເຫັນນຳທຸກຄົນແດ່ວ່າເຮັດແນວໃດດີ?