ແຍງເບິ່ງບູຖານ ການສົ່ງເສີມຄູ
ໂດຍ: ມຶກບໍ່ແຫ້ງ
ຍາມໃດພະນັກງານຄູກໍເປັນຊັບພະຍາກອນມະນຸດທີ່ສຳຄັນຂອງຊາດ, ຫຼາຍປະເທດທີ່ມີຄຸນນະພາບການສຶກສາຍັງຕໍ່າຍ້ອນບັນຫາກ່ຽວກັບຄູ ແຕ່ການສົ່ງເສີມຄູຢ່າງເໝາະສົມນັ້ນອາດເຮັດໃຫ້ລະບົບການສຶກສາດີຂຶ້ນກໍເປັນໄດ້.
ປະເທດບູຖານທີ່ເປັນປະເທດນ້ອຍໆຕັ້ງຢູ່ເທິງພູສູງຊັນ ລະຫວ່າງອິນເດຍ ແລະ ສປ ຈີນນັ້ນເພິ່ນຫາກໍປະກາດ ຢ່າງເຕັມໂຕເຖິງນະໂຍບາຍການຂຶ້ນເງິນເດືອນຕໍ່ພະນັກງານຄູ ເຊິ່ງເປັນເລື່ອງໜ້າຍິນດີຢ່າງຍິ່ງ.
ປະເທດນ້ອຍແຕ່ງົດງາມແຫ່ງນີ້ຮັບຮູ້ດີເລື່ອງການປະກາດ ຂອງເຈົ້າຊີວິດທີ່ວ່າເອົາຄວາມສຸກລວມຂອງຊາດສຳຄັນກວ່າ ລາຍໄດ້ລວມຂອງຊາດ ແລະມາບັດນີ້ ໄດ້ເອົາບັນຫາ ທີ່ເປັນພື້ນຖານຂອງຊາດຄືການສົ່ງເສີມຂະແໜງການສຶກສາ ໂດຍຂຶ້ນເງິນເດືອນໃຫ້ຄູນັ້ນມາເປັນນະໂຍບາຍໜຶ່ງໃນການພັດທະນາປະເທດ.
ການປະກາດຂຶ້ນເງິນເດືອນໃຫ້ພະນັກງານຄູ ຂອງບູຖານ ເຊິ່ງອີງຕາມເປີເຊັນປະສົບການຂອງຄູຄືຜູ້ທີ່ມີປະສົບການ 10 ປີ ລົງມາແມ່ນເພີ່ມ 35%, ຜູ້ທີ່ມີປະສົບການ 10-20 ປີ ແມ່ນ ຂຶ້ນ 45% ແລະ ຜູ້ທີ່ມີປະສົບການ 20 ປີ ຂຶ້ນເມືອແມ່ນຂຶ້ນ 55% ໂດຍສະເລ່ຍແລ້ວເງິນເດືອນຄູຂອງບູຖານ ຈະຕົກຢູ່ປະມານ 5-6 ລ້ານກີບຕໍ່ເດືອນ ເຊິ່ງຫຼາຍກວ່າ ເງິນເດືອນຄູຂອງລາວ 2-3 ເທື່ອ.
ນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວ ແມ່ນມີແນວຄວາມຄິດລິເລີ່ມຈາກທ່ານ ນາຍົກ ໂລໄຕ ເຊີຣິງ (Lotay Tshering) ເຊິ່ງໄດ້ຮັບ ການເລືອກຕັ້ງເປັນນາຍົກລັດຖະມົນຕີໃນປີ 2018, ນາຍຍົກ ທ່ານນີ້ເພິ່ນເວົ້າວ່າຖ້າບູຖານຢາກຍົກມາດຖານການສຶກສາ ພາຍໃນປະເທດຕ້ອງຍົກມານຖານຄູສາກ່ອນໃນນັ້ນ ຈະເຮັດແນວໃດຈຶ່ງສາມາດຮັກສາຄູອາຈານທີ່ເກັ່ງ ແລະ ມີປະສົບການໄວ້ໃຫ້ໄດ້ ແລະຍັງດຶງດູດຜູ້ທີ່ເກັ່ງກ້າສາມາດ ມີຄວາມຮູ້ຢາກມາເປັນຄູເຊິ່ງເປັນພະນັກງານລັດ ທີ່ມີເງິນເດືອນສູງທີ່ສຸດກວ່າຂະແໜງການອື່ນໆ.
ນອກຈາກຂະແໜງການສຶກສາແລ້ວລັດຖະບານຍັງ ໄດ້ເພີ່ມເງິນເດືອນໃຫ້ແກ່ພະນັກງານແພດໝໍຕື່ມອີກເຊິ່ງ ກໍເພື່ອເຮັດໃຫ້ການບໍລິການສາທາລະນະສຸກຂອງປະເທດ ທີ່ເປັນຂະແໜງການພື້ນຖານນັ້ນສາມາດຍົດມາດຖານ ການບໍລິການດ້ວຍການເບິ່ງແຍງຊີວິດການເປັນຢູ່ ຂອງພະນັກງານສາກ່ອນ.
ເພາະສະນັ້ນ, ໃນສະພາບຄຸນນະພາບການສຶກສາ ພາຍໃນປະເທດເຮົາກຳລັງໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈໂດຍສະເພາະ ໃນກອງປະຊຸມສະໄໝສາມັນເທື່ອທີ 7 ຂອງສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດສະໄໝທີ VIII ເມື່ອເດືອນມິຖຸນາ ທີ່ຜ່ານມາບັນດາທ່ານສະມາຊິກສະພາກໍໄດ້ມີການສົນທະນາ ແລະ ມີຄຳເຫັນ ທີ່ເຂັ້ມຂຸ້ນຫຼາຍໂດຍໄດ້ເຈາະຈົງໃສ່ບັນຫາຄູອາສາ ທີ່ບໍ່ມີເງິນເດືອນ, ຄູຊົນນະບົດຄ່ອຍອອກ ບາງຄົນຈົນຮ້ອງວ່າເງິນໄຕມາດບໍ່ແມ່ນເງິນເດືອນເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ ພະນັກງານຄູຫຼາຍຄົນອ່ອນກຳລັງໃຈບໍ່ໜ້ອຍ.
ພ້ອມນັ້ນພາບລວມຂອງຄຸນນະພາບການສຶກສາຂອງ ສປປລາວ ກໍຍັງຕໍ່າເຊິ່ງຖືກຈັດເກືອບອັນດັບສຸດທ້າຍຂອງ ພາກພື້ນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ເວົ້າພື້ນລະດັບພາສາຕ່າງປະເທດ ດຍສະເພາະພາສາອັງກິດທີ່ເປັນ ພາສາສາກົນນັ້ນຍິ່ງໜ້າຕົກໃຈ, ຕາມດັດສະນີ ທັກສະ ທາງດ້ານພາສາອັງກິດ (EF English Proficiency Index) ຂອງປະເທດທີ່ໃຊ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ່ສອງນັ້ນເຫັນວ່າ ສປປລາວຍັງຕາມຫຼັງກຳປູເຈຍດ້ວຍຊໍ້າ.
ເພາະສະນັ້ນ, ທ່າມກາງ ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດສູງ ເພື່ອພັດທະນາປະເທດນັ້ນເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຍົກສູງມາດຖານ ການສຶກສາເຊິ່ງໜຶ່ງໃນປັດໄຈທີ່ສຳຄັນກໍແມ່ນການເບິ່ງແຍງ ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຄູອາຈານໃຫ້ດີຂຶ້ນເລື້ອຍໆ.
