ຄວາມຄິດສັກດີນາຍັງຄ້າງຄາຢູ່ນຳບາງບຸກຄົນ

ໂດຍ: ລູກເມືອງພວນ

ແນວຄິດສັກດີນາເປັນຮາກເຫງົ້າຂອງແນວຄວາມຄິດ ຢາກເປັນໃຫຍ່ເປັນໂຕແຕ່ຕົນເອງ, ສັກດີນາ ແມ່ນຊົນຊັ້ນທີ່ເຫັນແກ່ໂຕເປັນໃຫຍ່, ບໍ່ເຫັນໄພ່ລາສະດອນທີ່ລໍາບາກຍາກແຄນ, ເປັນຊົນຊັ້ນທີ່ນອນສະເຫວີຍສຸກບົນເລືອດເນື້ອເຫື່ອໄຄຂອງປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກ,ດ້ວຍວິທີການກອບໂກຍເອົາດິນດອນຕ່ອນຫຍ້າມາເປັນຂອງຕົນເອງທັງໝົດ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ບ່າວໄພ່ລາສະດອນມີບ່ອນທໍາມາຫາກິນ, ເພື່ອເອົາຊີວິດລອດ, ຈໍາເປັນບ່າວໄພ່ລາດຊະດອນກໍຕ້ອງໄປຮັບຈ້າງເປັນບ່າວນາໃຫ້ພວກສັກດີນາ ເພື່ອໄດ້ເມັດເຂົ້າມາລ້ຽງຊີບພໍມົ້ມແຕ່ລະວັນ.ໃນເມື່ອການປະຕິວັດອຸດສາຫະກໍານາຍທຶນເກີດຂຶ້ນ, ພວກນາຍທຶນກໍພາກັນຊອກຫາທີ່ດິນເພື່ອປຸກສ້າງໂຮງຈັກໂຮງງານ, ເມື່ອທີ່ດິນເປັນຂອງສັກດີນາທັງໝົດ ແລະ ບ່າວໄພ່ລາສະດອນກໍໄປເປັນບ່າວນາໃຫ້ພວກສັກດີນາໝົດ.

ພວກນາຍທຶນຈໍາຕ້ອງໄດ້ດໍາເນີນການປະຕິວັດຍາດຊີງດິນດອນຕ່ອນຫຍ້າ ກັບພວກສັກດີນາ ເພື່ອເອົາດິນມາຕັ້ງໂຮງຈັກໂຮງງານຂຶ້ນ ແລະ ຍາດຊີງເອົາປະຊາຊົນມາເປັນກໍາມະກອນໃຫ້ຕົນເອງ.ເມື່ອເກີດການປະຕິວັດຍາດຊີງທີ່ດິນເກີດຂຶ້ນ, ພວກສັກດີນາໄດ້ນໍາພາປະຊາຊົນລຸກຮື້ຂຶ້ນເພື່ອຕ້ານກັບພວກນາຍທຶນ. ພາຍຫຼັງໄດ້ຮັບໄຊຊະນະແລ້ວ ພວກສັກດີນາກໍກັບຄືນມາຈັບຈອງເອົາທີ່ດິນທັງໝົດຄືນໃໝ່ ແລ້ວກໍກັບຄືນມາຂູດຮີດປະຊາຊົນຄືນຄືເກົ່າ. ອັນນັ້ນແມ່ນການປະຕິວັດສັກດີນາ-ນາຍທຶນຄັ້ງທີໜຶ່ງ ໃນສະຕະວັດທີ 17.

ເມື່ອການປະຕິວັດນາຍທຶນ-ສັກດີນາເກີດຂຶ້ນຄັ້ງທີສອງ, ພວກນາຍທຶນໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ. ລະບອບສັກດີນາຈຶ່ງໝົດໄປ, ຊົນຊັ້ນນາຍທຶນເຂົ້າມາປ່ຽນແທນ, ຈຶ່ງເອີ້ນວ່າ ລະບອບທຶນນິຍົມ ແຕ່ສະຕະວັດທີ່18 ເປັນຕົ້ນມາ.

ສໍາລັບປະເທດເຮົາ, ພາຍຫຼັງເຮັດສໍາເລັດການປະຕິວັດຊາດປະຊາທິປະໄຕແລ້ວກໍກ້າວຂຶ້ນສັງຄົມນິຍົມໂດຍບໍ່ຜ່ານ ໄລຍະຂະຫຍາຍຕົວຂອງທຶນນິຍົມ.

ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ລະບົບແນວຄິດຂອງສັກດີນາຈຶ່ງຍັງຄ້າງຄາຢູ່ກັບຫົວບາງບຸກຄົນ, ຊຶ່ງຊໍ່ສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນຢູ່ບໍ່ໜ້ອຍໃນປັດຈຸບັນຄື: ລູກແທນພໍ່ໜໍ່ແທນລໍາ, ດິນດອນຕ່ອນຫຍ້າຢູ່ບ່ອນໃດກໍເປັນຂອງຕົນເອງ, ຢາກໄດ້ບ່ອນໃດກໍຊີ້ເອົາ, ໝາຍເອົາ. ອັນນີ້ແມ່ນຄຸນລັກສະນະພົ້ນເດັ່ນແລະ ທັງເປັນຈຸດພິເສດຂອງລະບອບສັກດີນາທີ່ບໍ່ສາມາດຈະປົນເປກັບ ລະບອບອື່ນໄດ້.

ໃນກອງປະຊຸມສາມັນເທື່ອທີ່7 ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ VIII, ໃນວາລະຜ່ານຮ່າງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ: ທີ່ດິນສະບັບປັບປຸງ, ສະມາຊິກແຫ່ງຊາດເຂດເລືອກຕັ້ງທີ 9 ແຂວງຊຽງຂວາງໄດ້ປະກອບໃສ່ຮ່າງກົດໝາຍວ່າ: “ເຮົາໄດ້ຍິນບາງຄົນເວົ້າວ່າ: ໃນລະບອບເກົ່າ, ຜູ້ທີ່ມີດິນຫຼາຍ ມີແຕ່ສັກດີນາ, ຢູ່ລະບອບເຮົາເດຜູ້ມີດິນຫຼາຍແມ່ນຊົນຊັ້ນຫຍັງ”.ຄໍາປະກອບດັ່ງກ່າວມັນບົ່ງບອກໃຫ້ພວກເຮົາເຫັນລັກສະນະຫຍັງກັນແທ້ ?ຖ້າໃຫ້ເຖິງເວລາໃດ,ພວກເຮົາຈິ່ງຈະສາມາດລຶບລ້າງແນວຄິດສັກດີນາທີ່ຍັງຄ້າງຄາຢູ່ກັບຄົນຈໍານວນໜຶ່ງນັ້ນໄດ້ ? ເຖິງເວລາແລ້ວບໍທີ່ພວກເຮົາຈະລຶບລ້າງມັນ ຫຼື ຍັງຈະປະໃຫ້ເປັນແບບນີ້ຕໍ່ໄປ?