ວັນວິສາຄະບູຊາເປັນວັນສຳຄັນຂອງຊາວພຸດ
ໂດຍ: ທິດກ່ຳ
ໃນວັນທີ 18 ພຶດສະພານີ້, ກົງກັບມື້ອອກໃໝ່ 15 ຄ່ຳ ເດືອນ 6 ເພັງເປັນວັນສຳຄັນທາງພະພຸດທະສາດສະໜາ ກໍຄືຊາວພຸດໃນທົ່ວໂລກນັ້ນກໍຄືວັນວິສາຄະບູຊາ, ສຳລັບລາວເຮົາປີນີ້ຖືວ່າເປັນປີທຳ ອິດທີ່ໄດ້ຈັດຂຶ້ນຢ່າງເປັນທາງການ ແລະ ຍິ່ງໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ ໂດຍຈະເລີ່ມມີກິດຈະກຳຕ່າງໆ ນັບແຕ່ວັນທີ 16-18 ມື້ອອກ ໃໝ່ 13-14-15 ຄ່ຳ. ສະເພາະມື້ສຸດທ້າຍໃນຕອນເຊົ້າ ຂອງວັນທີ 18 ພຶດສະພາຈະ ມີການຕັກບາດຖວາຍສັງກະທານມີພະສົງສາມະເນນເຂົ້າຮ່ວມຫລາຍພັນອົງທີ່ເດີ່ນພະ ທາດຫລວງວຽງຈັນ.
ໃນຖານະພວກເຮົາທີ່ ເປັນຊາວພຸດຍັງຄົງມີຫລາຍຄົນທີ່ຍັງບໍ່ທັນຮັບຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນເລື່ອງວັນວິສາຄະບູຊາມັນ ແມ່ນແນວໃດກັນແທ້, ຕາມບູຮານບັນທຶກໄວ້ວ່າ: ວັນວິສາ ຄະບູຊາແມ່ນ ວັນປະສຸດ, ວັນຕັດສະຮູ້ ແລະ ວັນປະຣິນິພານ ຂອງພະພຸດທະເຈົ້ານັ້ນຄືວັນເກີດ, ວັນເຖິງຍານ ແລະ ວັນ ຕາຍຂອງພະອົງເອງ.
ມະນຸດເຮົາທີ່ເກີດມາໃນໂລກອາດບໍ່ມີໃຜຄືພະພຸດທະເຈົ້າທີ່ໄດ້ເກີດ, ຕັດສະຮູ້ ແລະ ຕາຍໃນວັນດຽວກັນ, ພຸດທະປະຫວັດຍັງໄດ້ກ່າວ ໄວ້ວ່າ: ພະພຸດທະເຈົ້າເມື່ອ ເວລາເກີດມາຈາກທ້ອງແມ່ມີແຂ້ວຄົບ 32 ເຫລັ້ມ ແລະ ສາມາດຍ່າງໄດ້ 7 ກ້າວ, ນອກນັ້ນ, ຍັງມີປະຕິຫານ ອື່ນໆ ທີ່ເປັນໜ້າງຶດງໍ້ອັດສະຈັນ.
ເພາະສະນັ້ນ, ຄົນທັງຫລາຍຈຶ່ງເອີ້ນວ່າພະພຸດທະເຈົ້າເປັນຄົນພີເສດ ແລະ ວິເສດເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຫາໄດ້ຍາກສຳລັບມະນຸດເຮົາທີ່ໄດ້ ເກີດມາໃຊ້ກຳຢູ່ໃນວັດຕະສົງສານ. ກ່າວເຖິງປະຫວັດຂອງ ພະພຸດທະເຈົ້າໂດຍຫຍໍ້ພະອົງເປັນໂອລົດຂອງກະສັດ ແຫ່ງປະເທດອິນເດຍ ຊື່ພໍ່ເຈົ້າ ສຸດໂທທະນະ ຊື່ແມ່ພະນາງ ສິ ຣິມະຫາມາຍາ ໃນຍຸກນັ້ນ, ພໍເຕີບໂຕຂຶ້ນມາເຕັມບ່າວເພີ່ນ ກໍມີຄອບຄົວ ແລະ ມີລູກ 1 ຄົນຊື່ວ່າລາຫູນ.
ຕະຫລອດຊີວິດຂອງເພິ່ນເອງນັບແຕ່ຍັງເປັນເດັກຈົນເຕີບໂຕຂຶ້ນມາເຕັມບ່າວ ຈົນມີຄອບຄົວຊີວິດຂອງເພິ່ນ ມີແຕ່ຄວາມສຸກ ແລະ ບໍ່ມີຄຳວ່າທຸກໂສກໂສກາ, ການທີ່ເປັນລູກຂອງກະສັດທີ່ເປັນ ເຈົ້າແຜນດິນ, ມີນາງສະໜົມ ກົມມະວົງໂອບອ້ອມອາລີ ຄອຍບໍລິການຮັບໃຊ້ ທຸກຢ່າງຖືວ່າເປັນຄວາມສຸກສຸດຍອດທີ່ເກີດມາເປັນມະນຸດ.
ແຕ່ບັງເອີນມີຫລາຍຄັ້ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ມີໂອກາດອອກໄປ ປະພາດຢູ່ນອກວັງ ແລະ ຕາມ ສັງຄົມພາຍນອກໄດ້ປະສົບ ພົບພໍ້ທັງໄດ້ສຳພັດກັບສິ່ງທີ່ ເກີດຂຶ້ນກັບມະນຸດຄື: ຫລາຍ ຄົນມີຄວາມສຸກ, ຫລາຍຄົນ ກໍ ມີຄວາມທຸກ, ເກີດເຈັບ, ເກີດ ເປັນ, ລົ້ມຕາຍສາລະພັດຢ່າງ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພະອົງຮັບຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈເຖິງບັນຫາຂອງໂລກ ທຸກສິ່ງຢ່າງບໍ່ມີອັນໃດເປັນ ສິ່ງແນ່ນອນ ແລະ ຍືນຍົງຄົງ ຕົວພະອົງຈຶ່ງເບື່ອໜ່າຍແລ້ວລັກໜີໄປບວດເພື່ອສະແຫວງ ຄວາມຈິງແຫ່ງສັດຈະທຳ. ເປັນເວລາ 6 ປີທີ່ເພິ່ນໃຊ້ ຊີວິດ ອອກບວກຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຮູ້ ຄວາມ ຈິງທຸກຢ່າງ ໃນວັດຕະ ສົງສານສາມາດຄົ້ນຄວ້າທິດສະດີຫລັກທຳຄຳສອນອອກມາໄດ້ເຖິງ 48 ພັນພະທຳມະຂັນ.
ຈາກນັ້ນ, ເພິ່ນກໍກາຍເປັນສາດສະດາຈານເອກຂອງ ໂລກກາຍມາ ເປັນພະພຸດທະເຈົ້າ, ບັນດາຫລັກທຳຄຳ ສອນຂອງພະອົງໄດ້ກາຍເປັນ ທິດສະດີ, ຫລັກມູນທີ່ສາມາດນຳໄປປະຕິບັດໄດ້ໝາກໄດ້ຜົນຈົນອອກມາເປັນສາດສະໜາໜຶ່ງເອີ້ນ ວ່າສາດສະໜາພຸດຈົນມາຮອດທຸກວັນນີ້ກໍມີ ອາຍຸໄດ້ 2562 ປີແລ້ວ.
ດ້ວຍຄວາມສັກສິດໃນພະທຳຄຳສອນຂອງພະພຸດ ທະເຈົ້າທີ່ໄດ້ສ້າງ ແລະ ຄິດຄົ້ນຂຶ້ນມາ ເພື່ອສັ່ງສອນມະນຸດໂລກຜູ້ມີສັດທາກໍໄດ້ນຳໄປປະຕິບັດເກີດໝາກຜົນ, ເກີດປະຕິຫານຈົນກາຍເປັນຮູບປະທຳທີ່ໜ້າເຊື່ອຖືໂດຍເຫັນໄດ້ຄຸນຄ່າ ແລະ ຄຸນງາມ ຄວາມດີຂອງພະພຸດທະເຈົ້າ ນັບທັງພະທຳຄຳສອນທີ່ມີ ລັກສະນະວິທະຍາສາດ, ມີໂລກກະທັດໃນທາງໂລກ ແລະ ທາງທຳອົງການສະຫະ ປະຊາຊາດ ຈຶ່ງໄດ້ກຳນົດເອົາ ວັນດັ່ງກ່າວເປັນວັນສາກົນ ຂອງຊາວພຸດໂລກ./.
