ຂໍໃຫ້ຫັດຖະກຳຕີພ້າຍືນຍົງ

ໂດຍ: ຊາຍພະເນຈອນ 

ການຕີພ້າ, ມີດ, ສຽມ, ຂວານ ແລະ ຊວ້ານ ເປັນອາຊີບ ເກົ່າແກ່ດັ້ງເດີມທີ່ສືບທອດມາ ແຕ່ສະໄໝປູ່ຍ່າຕາຍາຍ, ເຊິ່ງ ມາຮອດປັດຈຸບັນກໍຍັງມີປະ ຊາຊົນຢູ່ບາງທ້ອງຖິ່ນຍັງສາ ມາດຢຶດຖືເອົາອາຊີບດັ່ງກ່າວ ໄວ້ຢູ່, ເຊິ່ງນອກຈາກຜະລິດ ຮັບໃຊ້ຄອບຄົວແລ້ວ ຍັງໄດ້ ຜະລິດເປັນສິນຄ້າເພື່ອສ້າງ ລາຍຮັບມາໃຫ້ຄອບຄົວ, ດັ່ງ ທ້າວ ສົງຄາມ ເຄນມີໄຊ ຢູ່ບ້ານ ໂພນເຍຍໃຫຍ່, ເມືອງທ່າແຂກ, ແຂວງຄໍາມ່ວນ, ກໍເປັນຄອບ ຄົວໜຶ່ງຍັງສາມາດຮັກສາ ອາຊີບດັ່ງກ່າວ ໄປຄຽງຄູ່ກັບ ການເຮັດນາ, ເຮັດສວນປູກ ພືດ ແລະ ລ້ຽງສັດ, ໂດຍສືບ ຕໍ່ບົດຮຽນຈາກການໄປເປັນ ລູກຈ້າງຕີພ້າໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໃນ ເມື່ອກ່ອນ, ມາເຮັດດ້ວຍຕົນ ເອງຢ່າງມີຄວາມຊໍານິຊໍານານ ແລະ ມີມາດຕະຖານ, ເຊິ່ງໄດ້ ຊື້ເຫຼັກແໜບລົດໃຫຍ່ຈາກ ຮ້ານຂາຍເຫຼັກເສດຕ່າງໆ ມາຫຼໍ່ຫຼອມຜະລິດພ້າໄດ້ມື້ ລະປະມານ 15 ດວງ ແລະ ຜູ້ ກ່ຽວຍັງເຮັດຂວານ, ຊວ້ານ ແລະ ສຽມອື່ນໆອີກເພື່ອຂາຍ ສົ່ງໃຫ້ຕະຫຼາດຕ່າງໆ ພາຍໃນ ທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນສາມາດສ້າງ ລາຍຮັບມາໃຫ້ຄອບຄົວເດືອນ ລະປະມານ 5 ລ້ານກີບ.

+ ປູກຜັກຂາຍກາຍເປັນຄອບຄົວຕົວແບບ2018/

+ ປູກຜັກສະອາດ-ປອດສານພິດຊ່ວຍສ້າງເສດຖະກິດຄອບຄົວດີຂຶ້ນ2018/

ທ່ານ ບຸນທ່ຽງ ອິນມີໄຊ ຮອງນາຍ ບ້ານ ໂພນເຍຍໃຫຍ່ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ບ້ານ ໂພນເຍຍໃຫຍ່ ມີ 220 ຄອບຄົວ, ເຊິ່ງສ່ວນ ໃຫຍ່ແມ່ນມີອາຊີບເຮັດນາ, ເຮັດສວນ ແລະ ລ້ຽງສັດເປັນ ອາຊີບຫຼັກ ແລະ ໃນນັ້ນ, ຍັງມີ 39 ຄອບຄົວເຮັດອາຊີບເສີມ ໃນການຕີພ້າ-ຕີມີດ ແລະ ສານ ມວຍໜຶ້ງເຂົ້າ-ທັກຟອຍຂາຍ ເພື່ອສ້າງລາຍຮັບມາໃຫ້ ຄອບຄົວຕື່ມອີກ.

ດັ່ງພວກເຮົາຮູ້ນໍາກັນ ແລ້ວວ່າ, ການຕີພ້າ-ຕີມີດເປັນ ອາຊີບທີ່ໜັກໜ່ວງພໍສົມຄວນ ໃນ ການໃຊ້ແຮງງານທຸບຕີ- ຊຸບຫຼໍ່ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮູບປະພັນ ອອກມາເປັນພ້າ-ມີດແຕ່ລະ ດວງ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍໆ ພໍ ປານໃດ, ແຕ່ກໍຍ້ອນຄວາມ ມັກ-ຮັກອາຊີບນີ້ ຈຶ່ງໄດ້ມີ ຄວາມອົດທົນພາກພຽນທັງ ສາມາດປົກປັກຮັກສາ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍວຽກງານຫັດ ຖະກໍານີ້ໃຫ້ຢູ່ຄູ່ບ້ານ ຄູ່ເມືອງ ຕະຫຼອດໄປ ແລະ ຍັງຊ່ວຍເຮັດ ໃຫ້ຫຼາຍຄອບຄົວໄດ້ຫຼຸດພົ້ນ ອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກເທື່ອ ລະກ້າວຈາກລາຍຮັບເສີມດັ່ງ ກ່າວ. ແຕ່ກໍໜ້າເສຍດາຍ, ຕົກ ມາຮອດຍຸກໃໝ່ຍຸກແຫ່ງການ ເຊື່ອມໂຍງກັບສາກົນ ຈຶ່ງມີສິນ ຄ້າສໍາເລັດຮູບ ຈໍານວນມະຫາ ສານເຂົ້າມາຕີຕະຫຼາດ ບ້ານ ເຮົາ, ເຮັດໃຫ້ຜະລິດຕະພັນ ລາວຈໍານວນໜຶ່ງຕົກລາຄາ ແລະ ຂາຍຍາກ. ຕໍ່ກັບສະພາບ ການດັ່ງກ່າວນັ້ນ, ພັກ- ລັດ ຖະບານຈະຕ້ອງໄດ້ມີນະໂຍ ບາຍກະຕຸກຊຸກຍູ້-ສົ່ງເສີມ ຜະລິດຕະພັນພາຍໃນເຮົາ ອັນເປັນຜະລິດຕະພັນທີ່ເກີດ ຈາກພູມປັນຍາຂອງຊາວບ້ານ ໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ, ພ້ອມທັງເອົາໃຈ ໃສ່ສະກັດກັ້ນການນໍາເຂົ້າປະ ເພດສິນຄ້າປະເພດໃດໜຶ່ງພາຍ ໃນເຮັດໄດ້ ຈຶ່ງຈະຊ່ວຍໃຫ້ການ ອະນຸລັກຮັກສາມູນເຊື້ອຫັດ ຖະກໍານີ້ໄວ້ຢ່າງຍືນນານໄດ້.

ພ້ອມນັ້ນ, ພວກເຮົາຄົນ ລາວ ກໍຕ້ອງຮູ້ຊຸກຍູ້, ສົ່ງເສີມ ເພື່ອຫັນໄປສູ່ການຜະລິດແບບ ໜຶ່ງເມືອງໜຶ່ງຜະລິດຕະພັນ ໃຫ້ກາຍເປັນທ່າແຮງທາງດ້ານ ເສດຖະກິດຂອງ ທ້ອງຖິ່ນສ້າງ ວຽກເຮັດງານທໍາໃຫ້ຊຸມຊົນ ໄດ້ມີລາຍຮັບ ແລະ ສາມາດ ຫຼຸດພົ້ນອອກຈາກຄວາມທຸກ ຍາກໄດ້ເພື່ອເປັນການອະນຸລັກ ຮັກສາໄວ້ມູນເຊື້ອອັນດີງາມ ທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະຂອງ ຄົນລາວກໍຄືວຽກງານຫັດຖະ ກໍາດັ່ງກ່າວເພື່ອໃຫ້ລູກຫຼານ ຮຸ່ນຫຼັງໄດ້ສຶກສາຮໍ່າຮຽນເອົາ ເປັນອາຊີບຕໍ່ໄປ.