ການກະທຳໃດຯທີ່ເປັນການຖ່ວງດຶງຕໍ່ການພັດທະນາຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ

ບົນຈິດໃຈນັ້ນໃນຕໍ່ໜ້ານີ້ຈະໄດ້ສຸມໃສ່ບັນຫາຈໍານວນໜຶ່ງ ດັ່ງນີ້:

1). ຫັນພາກທຸລະກິດ, ຜູ້ປະກອບການດ້ານຕ່າງໆ ໃຫ້ເຂົ້າສູ່ກົດໝາຍ, ພັດທະນາບຸກຄະລາກອນ ແລະ ມີແຜນພັດທະນາໄລຍະຍາວ, ສ້າງວັດທະນະທໍາທຸລະກິດ, ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມຫັນປ່ຽນໃໝ່ດ້ານຈິດຕະສາດຂອງຜູ້ປະກອບການ, ຕ້ອງສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງດ້ວຍຕົນເອງ.

2). ຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມນັກທຸລະກິດພາຍໃນໃຫ້ດໍາເນີນການຮ່ວມມື ແລະ ສໍາພັນກັນລະຫວ່າງວິສາຫະກິດໃນຂະແໜງການດຽວກັນ, ທັງຢູ່ພາຍໃນທ້ອງຖິ່ນດຽວກັນ, ລະຫວ່າງທ້ອງຖິ່ນຕ່າງກັນ, ສ້າງກໍາລັງ ຄວາມສາມາດໃນການແຂ່ງຂັນ. ພ້ອມນັ້ນ, ກໍ່ຂະຫຍາຍການຮ່ວມມື ແລະ ສໍາພັນກັບວິສາຫະກິດຂອງຕ່າງປະເທດເພື່ອມີທຶນຮອນເພີ່ມຂຶ້ນ, ທັງຍາດແຍ່ງເອົາບົດຮຽນ ແລະ ແບບວິທີການຄຸ້ມຄອງທີ່ທັນສະໄໝ ທັງນໍາໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີໃໝ່ເພື່ອຍົກມາດຕະຖານຄຸນນະພາບຂອງຜະລິດຕະພັນ, ການບໍລິການຂອງວິສາຫະກິດ, ສ້າງເຄືອຂ່າຍຕະຫຼາດພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດທີ່ໝັ້ນທ່ຽງ ແລະ ກວ້າງອອກຕື່ມ.

3). ສ້າງ – ປັບປຸງບັນດານະໂຍບາຍ, ກົນໄກຕ່າງໆຢ່າງເປັນລະບົບ, ຈະແຈ້ງ, ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ໂປ່ງໃສ, ເຮັດໃຫ້ພາກສ່ວນເສດຖະກິດຕ່າງໆເຄື່ອນໄຫວດໍາເນີນທຸລະກິດຢ່າງສະເໝີພາບ, ໄດ້ຮັບໂອກາດ ແລະ ການແຂ່ງຂັນທີ່ເປັນທໍາ, ເພີ່ມທະວີການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງບັນດາຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງຂອງລັດ ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ການເຄື່ອນໄຫວທຸລະກິດຂອງພາກສ່ວນເສດຖະກິດຕ່າງໆໄດ້ດໍາເນີນໄປຢ່າງສະດວກ, ຫຼີກເວັ້ນການຊໍ້າຊ້ອນກັນ ແລະ ໂຍນຄວາມຮັບຜິດຊອບໃຫ້ກັນ ເປັນຕົ້ນສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທີ່ເອື້ອອໍານວຍໃນການເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງທຶນດອກເບ້ຍຕໍ່າກວ່າປັດຈຸບັນ, ບໍລິການຂອດຂັ້ນຕອນເອກະສານຕ່າງໆໃຫ້ວ່ອງໄວ, ຫຼຸດຜ່ອນຄວາມລໍາບາກ – ລໍາຄານ ແລະ ແກ່ຍາວເວລາໃນການພິຈາລະນາຂໍ້ສະເໜີຕ່າງໆຂອງວິສາຫະກິດ, ເດັດຂາດກໍາຈັດຜົນປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ລັດ.

4). ປັບປຸງ ແລະ ກໍ່ສ້າງລະບົບໂຄງລ່າງການຂົນສົ່ງ, ໂທລະຄົມມະນາຄົມໃຫ້ສະດວກທັນສະໄໝ ເພື່ີອຫຼຸດຜ່ອນຕົ້ນທຶນການຜະລິດ.

5). ສືບຕໍ່ບຸກທະລຸທາງດ້ານການພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດ ໃຫ້ຖືກຕ້ອງຕາມທິດສອດຄ່ອງກັບການເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວຂອງພາກທຸລະກິດ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການສ້າງນັກບໍລິຫານ, ພະນັກງານວິຊາການ, ນາຍຊ່າງ, ຜູ້ຊໍານານງານໃນຂົງເຂດວິສາຫະກິດຕ່າງໆ ຮັບປະກັນໃຫ້ການເຄື່ອນໄຫວຂອງພາກທຸລະກິດ ດໍາເນີນໄປຢ່າງຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ ແລະ ສ້າງກໍາລັງແຮງສັງລວມໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງຊາດ.