ຜະລິດຫລາຍຫາຍຈາກຄວາມທຸກຈົນ

ໂດຍ: ທິດກ່ຳ

ໃນມະຕິຕ່າງໆຂອງພັກ, ໂດຍສະເພາະມະຕິ 9 ແລະ 10, ແຜນພັດທະນາເສດຖະ ກິດ-ສັງຄົມ 5 ປີແຫ່ງລັດແຕ່ ລະໄລຍະ, ແຜນພັດທະນາຊົນ ນະບົດຕະຫລອດເຖິງບັນດາ ຄຳສັ່ງ ແລະ ມາດຕະການ ຕ່າງໆທີ່ລັດຖະບານເຮົາໄດ້ ວາງອອກຖືວ່າ ເປັນການ ສອດຄ່ອງກັບສະພາບຕົວ ຈິງໃນການສ້າງສາພັດທະ ນາ ປະເທດຊາດ ເພື່ອກ້າວ ສູ່ຄວາມມັ່ງຄັ່ງຮັ່ງມີໃນ ອະນາຄົດ.

ໃນໂອກາດກອງປະຊຸມ ສະໄໝສາມັນເທື່ອທີ V ຂອງ ສະພາແຫ່ງຊາດຊຸດທີ VIII ລັດຖະບານເຮົາກໍໄດ້ສະເໜີ ຜ່ານ 8 ມາດ ຕະການເພື່ອກະ ຕຸ້ນເສດຖະກິດ ຂອງຊາດ. ເມື່ອເບິ່ງພາບລວມ ໃນການ ວາງແນວທາງນະໂຍບາຍ ຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ແລ້ວ ທຸກສິ່ງຢ່າງກໍແມ່ນ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາ ແລະ ທັງ ປະເທດຊາດໄດ້ພົ້ນທຸກ, ແຕ່ ເພື່ອກ້າວໄປ ເຖິງຈຸດໝາຍ ປາຍທາງນັ້ນ, ກ່ອນອື່ນ ໝົດພວກເຮົາຕ້ອງໄດ້ພ້ອມ ກັນເຮັດຢ່າງຈິງຈັງ ແລະ ໃຫ້ ເປັນຮູບປະທຳເກີດຂຶ້ນຢ່າງ ສົມນ້ຳສົມຕ່ອນ.

ກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າພວກ ເຮົາ ຫາກເຮັດຫຍັງລົງໄປມີ ແຕ່ສວຍໂອກາດອາໄສຜົນ ປະໂຫຍດ ສ່ວນຕົວແອບແຝງ ເກີນກວ່າຜົນປະໂຫຍດລວມຂອງຊາດແລ້ວ ແມ່ນຍິ່ງຈະ ເຮັດໃຫ້ຄວາມທຸກຈົນຂອງ ພົນລະເມືອງ ແລະ ປະເທດ ຊາດແກ່ຍາວໄປຕື່ມອີກ ຫລາຍປີ.

ຕາມທິດກ່ຳຄິດ, ປັດໄຈ ຄວາມມັ່ງຄັ່ງຮັ່ງມີຂອງຊາດ ເຮົາແມ່ນເກີດມາຈາກ 4 ແຫລ່ງຄື: ອັນທີໜຶ່ງແມ່ນໄດ້ ມາຈາກການລົງທຶນໃນໂຄງ ການໃຫຍ່ໆຂອງປະເທດ ເຊັ່ນ: ສ້າງເຂື່ອນໄຟຟ້າ, ບໍ່ ແຮ່, ການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງ ລ່າງຕ່າງໆ ເໝືອນ ດັ່ງລັດຖະ ບານເຮົາໄດ້ສຸມໃສ່ໃນປັດຈຸ ບັນ. ອັນສອງມາແມ່ນໄດ້ມາ ຈາກຄ່າເຊົ່າ, ຄ່າສຳປະທານ ທີ່ດິນ ແລະ ຊັບສິນຂອງລັດ ຫລື ວ່າຂອງວົງຄະນະຍາດ ແຫ່ງຊາດ. ອັນສາມແມ່ນ ໄດ້ມາຈາກການເກັບພາສີ- ອາກອນຈາກຜູ້ປະກອບການ ໃນການນໍາເຂົ້າ-ສົ່ງອອກ, ຈຳ ໜ່າຍສິນຄ້າ, ການບໍລິການ ຕ່າງໆຢູ່ພາຍໃນປະເທດ ແລະ ສ່ວນອັນສຸດທ້າຍ ທີ່ເປັນປັດ ໄຈຫລັກຂອງຄວາມມັ່ງຄັ່ງ ແບບຍືນຍົງນັ້ນແມ່ນໄດ້ມາ ຈາກການຜະລິດເຊັ່ນ: ຜະລິດ ສີນຄ້າທີ່ຫລາກຫລາຍເພື່ອ ຈຳໜ່າຍຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ສົ່ງ ໄປຂາຍຕ່າງ ປະເທດ.

ໃນສາມສີ່ຢ່າງຂອງ ແຫລ່ງລາຍຮັບທີ່ທິດກ່ຳ ໄດ້ ຍົກມານີ້ ແລ້ວໃຫ້ພວກເຮົາ ພ້ອມກັນວາດພາບເບິ່ງວ່າໃນແຕ່ລະຂະແໜງການຂອງ ແຫລ່ງລາຍຮັບທີ່ວ່າມານີ້ ອັນໃດເປັນຕົນເປັນໂຕ ແລະ ມີ ຄວາມດຸ່ນດ່ຽງສາມາດເຮັດ ໃຫ້ເສດຖະກິດຂອງບ້ານ ເຮົາຂະຫຍາຍຕົວໃນໄລຍະ ຜ່ານມາ.

ຖ້າຈະໃຫ້ທິດກ່ຳຕອບ ອັນຕົ້ນຕໍກໍແມ່ນໄດ້ມາຈາກ ໂຄງການລົງທຶນ ແລະ ການ ຊ່ວຍເຫລືອ, ສຳຮອງລົງມາ ຈຶ່ງແມ່ນໄດ້ມາຈາກການເກັບພາສີ-ອາກອນລາຍໄດ້, ຄ່າ ເຊົ່າ, ຄ່າສຳປະທານ ແລະ ບໍລິ ການຕ່າງໆ ຊ້ຳບໍ່ໜຳລາຍ ໄດ້ຈາກຂະແໜງການດັ່ງ ກ່າວພັດມີການຮົ່ວໄຫລໄປ ຢ່າງມະຫາສານ, ລາມໄປ ຮອດໂຄງການນອກແຜນ, ໂຄງການບໍ່ມີຕົນມີໂຕ, ໂຄງ ການບໍ່ໄດ້ຕາມມາດຕະຖານ ເຮັດໃຫ້ລັດເສຍເງິນປານ ຖອກນ້ຳໃສ່ຫົວເປັດ.

ສ່ວນວ່າລາຍຮັບຈາກ ການຜະລິດທີ່ເປັນສິນຄ້າປະ ເພດຕ່າງໆ ທີ່ເປັນປັດໄຈພາ ໃຫ້ຊາດຮັ່ງມີກັບຄົນເຮົາຮັ່ງ ມີນັ້ນຊ້ຳພັດຍັງອ່ອນແຕ້ມ ບໍ່ທັນເຂັ້ມແຂງເທົ່າທີ່ຄວນ ເປັນຕົ້ນແມ່ນໃນຂະແໜງກະສິກຳ, ປູກຝັງ, ລ້ຽງສັດ ແລະ ປະເພດສິນຄ້າອື່ນໆ. ປັດຈຸບັນ, ສະພາບຂອງບ້ານເຮົາການ ສົ່ງອອກໜ້ອຍ-ສັ່ງເຂົ້າ ຫລາຍ ຈຶ່ງພາໃຫ້ເກີດການຂາດດູນ ຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ເມື່ອຕັ້ງ ໂຈດກັນວ່າຕໍ່ບັນຫາດັ່ງກ່າວໃນອະນາຄົດຍາວນານທາງອອກຂອງພວກເຮົາຈະພາ ກັນແກ້ແນວໃດ? ມີສອງຄຳ ຕອບຢູ່ໃນ 8 ມາດຕະການ ທີ່ລັດຖະບານວາງອອກກໍຄື: (1) ສືບຕໍ່ແກ້ໄຂໜີ້ສິນພາຍ ໃນມີມາດຕະການ ແລະ ນະ ໂຍບາຍຊ່ວຍພາກເອກະຊົນ ໃຫ້ເຂົ້າເຖິງແຫລ່ງທຶນຢ່າງ ເໝາະສົມຖືກຕ້ອງຕາມລະ ບຽບການ ແລະ ຊ່ວຍເຫລືອ ພາກ ທຸລະກິດໃຫ້ມີຄວາມ ຕັ້ງໜ້າກວ່າເກົ່າ. ແຕ່ເວລາ ດຽວກັນ ພາກທຸລະກິດກໍຕ້ອງ ມີທັດສະນະໃໝ່, ໂດຍຫັນ ການນຳໃຊ້ທຶນສູ່ການລົງທຶນທີ່ມີປະສິດທິຜົນທາງດ້ານ ເສດຖະກິດ, ຫັນໄປສູ່ການຜະ ລິດສິນຄ້າໃຫ້ຫລາຍຂຶ້ນ. (2) ສົ່ງເສີມຢ່າງແຂງແຮງດ້ານ ການຜະລິດສິນຄ້າ ໃນນັ້ນ, ແມ່ນສົ່ງເສີມ SMEs ດ້ວຍ ຫລາຍມາດຕະການ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເປັນຮູບປະທຳ.

ຕາມເຮົາຄິດ, ຖ້າເບິ່ງໃນ ດ້ານແນວທາງແລ້ວຂໍຍົກໂປ້ໃຫ້ໝົດທຸກຢ່າງ, ແຕ່ອັນສຳ ຄັນແມ່ນເວົ້າແລ້ວຕ້ອງເຮັດ ໃຫ້ມີໝາກມີຜົນຢ່າງທັນຕາ ນັ້ນລະຄືສິ່ງຕັດສິນ.