ກຽມຮັບມືໃນສະກັດກັ້ນ ແລະ ແກ້ໄຂສັດຕູພືດ ຕ້ອງຄຽງກັບການແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ຕົ້ນເຫດ ບໍ່ແມ່ນການໃຊ້ຢາຂ້າຢ່າງດຽວ

ໂດຍ: ຜາຕຸງ

ໃນໄລຍະ 2-3 ປີຜ່ານມານີ້  ເຮົາໄດ້ເຫັນ ແລະ ໄດ້ຍິນຂ່າວສັດຕູພືດປະເພດບົ້ງຝູງ, ຕັກແຕນຝູງ ກັດກິນ ແລະທຳລາຍຜົນລະປູກຂອງປະຊາຊົນ ຢູ່ຫຼາຍແຂວງທາງພາກເໜືອຂອງປະເທດຫຼາຍພັນເຮັກຕາ, ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການດຳລົງຊີວິດຂອງປະຊາຊົນພໍສົມຄວນ ເຊິ່ງທັງໝົດນີ້ມັນຈະນໄປສູ່ສະພາບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທາງດ້ານເສດຖະກິດ ອັນເນື່ອງຈາກຜົນຜະລິດໄດ້ໜ້ອຍ.

ຫຼ້າສຸດເມື່ອຕົ້ນເດືອນກໍລະກົດນີ້ ເກີດເຫດການບົ້ງຝູງລົງກິນແລະທຳລາຍຕົ້ນເຂົ້າແລະພືດຜັກໄດ້ເກີດຂຶ້ນແລ້ວຢູ່ 7 ເມືອງໃນຈຳນວນ 11 ເມືອງຂອງແຂວງຫົວພັນ,  ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ນາເຂົ້າ 2.369 ເຮັກຕາ, ເສຍຫາຍທັງໝົດ 78 ກວ່າເຮັກຕາ,  ເຂົ້າໄຮ່ 441 ເຮັກຕາ, ສາລີ 60 ເຮັກຕາ, ເສຍຫາຍ ເກືອບ 2 ເຮັກຕາ.  ຕໍ່ເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນນີ້ ໃນເບື້ອງຕົ້ນຂະແໜງປູກຝັງໄດ້ປະສານສົມທົບກັບເມືອງ ແລະ ບ້ານ ນຳເອົາວິຊາການ ການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມບົ້ງຝູງທີ່ ດ້ວຍການນຳໃຊ້ຢາຂ້າບົ້ງລົງສີດໃສ່ບ່ອນທີ່ມີການລະບາດ ຊຶ່ງສາມາດຄວບຄຸມເນື້ອທີ່ ບ່ອນມີການລະບາດໄດ້ 633 ເຮັກຕາ, ນີ້ເປັພຽງເບື້ອງຕົ້ນເທົ່ານັ້ນເຊິ່ງບໍ່ທັນສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າບົ້ງຝູງນີ້ຈະກັບມາລະບາດອີກຫຼືບໍ່ ເຊິ່ງນອກຈາກບົ້ງຝູງແລ້ວອາດຍັງຈະມີອີກພະຍາດ ເຊັ່ນ: ບົ່ວ, ບົ້ງຮຳໃບ, ພະຍາດໃບແຫ້ມ,ເພ້ຍຈັກຈັ່ນສີນ້ຳຕານ ແລະອື່ນໆ ອາດຈະຕາມມາກໍເປັນໄດ້.

ໃນໄລຍະຜ່ານມາ ເຮົາຈະເຫັນພາກສ່ວນກ່ຽວຂ້ອງລົງແກ້ໄຂດ້ວຍການນຳໃຊ້ຢາຂ້າແມງໄມ້ ເປັນອາວຸດ ຫລື ເຄື່ອງມືໃນການປາບປາມ ແຕ່ພວກເຮົາ ບໍ່ໄດ້ສຶກສາອົບຮົມ ແລະ ສ້າງຄວາມເຂົ້າໃຈໃຫ້ປະຊົນຮັບຮູ້ເຖິງຕົ້ນເຫດທີ່ແທ້ຈິງຂອງສັດຕູພືດເຫລົ່ານັ້ນ ເຊິ່ງສາເຫດບາງຢ່າງເກີດຈາກການປ່ຽນແປງ ສະພາບຂອງດິນຟ້າອາກາດ ເຮັດໃຫ້ຝູງສັດມີການແພ່ພັນຢ່າງໄວ, ມີການຍ້າຍຖິ່ນຖານ ໃນຂະນະດຽວກັນ ປ່າໄມ້ອັນເປັນທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ແຫລ່ງອາຫານສຳຄັຂອງສັດຕູພືດເຫລົ່ານັ້ນຖືກທຳລາຍ ລະບົບນິເວດບໍ່ມີຄວາມສົມດູນ, ອາຫານຖືກຈຳກັດ ແຕ່ຖືກທົດແທນດ້ວຍເຄື່ອງປູກຂອງຝັງ  ຈຶ່ງມັກພາໃຫ້ເກີດມີສັດຕູພືດ ໂດຍສະເພາະບົ້ງຝູງ, ຕັກກະແຕນກັດກິນ ແລະທຳລາຍຕົ້ນເຂົ້າ ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍໂດຍຫລີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມການແກ້ໄຂບັນຫາ ມັນໄດ້ຮຽກຮ້ອງເຖິງທຸກພາກສ່ວນ ຕົ້ນຕໍແມ່ນກະໂຕຊາວນາກເອງ ຕ້ອງເປັນເຈົ້າການໃນການຕິດຕາມຄວບຄຸມການລະບາດຂອງບົ້ງຝູງ, ເບິ່ງແຍງຕົ້ນເຂົ້າ ແລະ ຜົນຜະລິດ, ນຳໃຊ້ເຕັກນິກວິຊາການ ແລະ ບົດຮຽນໃນຜ່ານມາເຂົ້າໃນການບົວລະບັດຮັກສາ ແລະ ປາບປາມແກ້ໄຂ, ຖ້າຫາກພົບເຫັນມາການລະບາດຂອງສັດຕູພືດຕ່າງໆໃຫ້ຮີບຮ້ອນລາຍງານປະສານຫາພາກສ່ວນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເພື່ອລົງກວດກາ ແລະ ແກ້ໄຂຄວບຄຸມໃຫ້ທັນການ ບໍ່ໃຫ້ຂະຫຍາຍໄປສູ່ບ່ອນອື່ນ, ຮັບປະກັນໃຫ້ຜົນຜະລິດໄດ້ຕາມລະດັບຄາດ ພຽງພໍຕໍ່ການບໍລິໂພກ.