ອາຫານແຄມທາງ ຄຸນຄ່າດ້ານວັດທະນະທຳ ແລະ ວິຖີຊີວິດທີ່ຄວນຮັກສາ ແຕ່ຕ້ອງຖືກຫຼັກອະນາໄມ ແລະ ໂພຊະນາການ
ໂດຍ: ມຶກບໍ່ແຫ້ງ
ທ່າມກາງການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງອາຫານທີ່ເອີ້ນເປັນພາສາຕ່າງປະເທດວ່າຟາສຟູດນັ້ນ, ອາຫານແຄມທາງແມ່ນ ຍັງເປັນສິ່ງທີ່ບົ່ງບອກເຖິງຄຸນຄ່າຂອງວັດທະນະທຳ, ພູມສັນຖານແລະການອູ້ມຊູຊ່ວຍເຫຼືອຊີວິດການ ເປັນຢູ່ຂອງຄົນແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນທີ່ພວກເຮົາຄວນຮັກສາໄວ້.
ອາຫານແຄມທາງໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ອົງການອາຫານແລະກະສິກຳຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ໄດ້ໃຫ້ນິຍາມໄວ້ວ່າອາຫານແຄມທາງແມ່ນບົ່ງບອກເຖິງອາຫານທີ່ຫຼາກຫຼາຍປະເພດທີ່ກຽມພ້ອມຮັບປະທານເຊິ່ງສ່ວນຫຼາຍຈະໄດ້ຮັບການປຸງແຕ່ງແລະກະກຽມຕາມສະຖານທີ່ສາທາລະນະໂດຍສະເພາະແຄມທາງ, ຕາມນິຍາມນີ້ ພວກເຮົາກໍເວົ້າໄດ້ວ່າເຂົ້າຫຼາມປີ້ງໄກ່ ທີ່ຂາຍຢູ່ບ້ານໄຮ່ປາກງື່ມຫຼືບໍ່ກໍຢູ່ເຊໂນແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ແລະບ້ານນາ ປົ່ງແຂວງສາລະວັນ, ເຂົ້າຈີ່ປາເຕທີ່ຂາຍຕາມແຄມທາງຢູ່ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ, ເຂົ້າຊອຍຢູ່ຕະຫຼາດມືດແຂວງ ຫຼວງນໍ້າທາກໍລ້ວນແລ້ວແຕ່ເອີ້ນວ່າອາຫານແຄມທາງທີ່ມີທັງລົດຊາດອັນແຊບຊ້ອຍ ແລະຫຼາກຫຼາຍ ເຊິ່ງໄລຍະຜ່ານມາ ເຊບດັງ ແລະ ລາຍການລະດັບໂລກ ກໍຈັດໃຫ້ອາຫານ ປະເພດເຂົ້າປີ້ງ ຫຼື ເຂົ້າຈີ່ ຂອງລາວເປັນອາຫານທີ່ຄວນລອງ ແລະ ຍອດນິຍົມຂອງຊາວຕ່າງປະເທດ.
ອາຫານແຄມທາງມີຄວາມສຳຄັນຫຼາຍປະການ, ອັນທີ່ໜຶ່ງກໍແມ່ນບົ່ງບອກເຖິງວັດທະນະທຳການກິນ ທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະທີ່ໄດ້ມາຈາກທ້ອງຖິ່ນເຊັ່ນ: ໄຄທີ່ໄດ້ມາຈາກແມ່ນໍ້າແລ້ວມາເຮັດເປັນໄຄແຜ່ນທີ່ລືຊື່ ຂອງແຂວງຫຼວງພະບາງ, ນອກນັ້ນອາຫານແຄມທາງຍັງສາມາດຊ່ວຍທາງດ້ານເສດຖະກິດຄອບ ຄົວທີ່ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງລົງທຶນຫຼາຍແລະໃຊ້ທັກສະພື້ນຖານໃນການຄ້າຂາຍ.
ເມື່ອຄິດຫງໍາເບິ່ງແລ້ວອາຫານແຄມທາງຍັງສາມາດສ້າງວຽກເຮັດງານທຳ, ຊຸກຍູ້ການນຳໃຊ້ຊັບພະຍາກ ອນທ້ອງຖິ່ນ, ຖ້າສົມທຽບຢູ່ຮ້ານອາຫານທີ່ຫຼູຫຼາແລ້ວອາຫານແຄມທາງມີລາຄາບໍ່ແພງ ແລະສາມາດຊື້ໄດ້ ງ່າຍທັງມີຄຸນຄ່າທາງໂພຊະນາການບໍ່ໜ້ອຍເລີຍ.
ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມອາຫານແຄມທາງອາດຍັງມີບາງອັນທີ່ບໍ່ຄັກທີ່ຝັງໄວ້ໃນມະໂນພາບຂອງຫຼາຍຄົນຄືຂາດຄວາມສະອາດ, ມັກຂາຍຊະຊາຍບໍ່ເປັນລະບົບລະບຽບ, ພ້ອມນັ້ນສະຖານະພາບຂອງຜູ້ຂາຍກໍຍັງຖືກເບິ່ງໃນລະດັບຕໍ່າ ເຊິ່ງການເບິ່ງແບບນີ້ກໍບໍ່ໄດ້ຖືກສະເໝີໄປ.
ລະບຽບການອາດສາມາດເຮັດໃຫ້ອາຫານແຄມທາງມີຄວາມປອດໄພຂຶ້ນ! ໃນເມື່ອຜູ້ສ້າງນະໂຍບາຍອອກລະບຽບການຄຸ້ມຄອງແລ້ວອາດເຮັດໃຫ້ຜູປະກອບການແລະເຈົ້າໜ້າທີ່ມີຄວາມສະດວກໃນຂະນະທີ່ເຮັດໃຫ້ ອາຫານມີຄວາມປອດໄພຕໍ່ຜູ້ບໍລິໂພກ. ເມື່ອເປັນເຊັ່ນນັ້ນຜູ້ມີທຶນບໍ່ຫຼາຍກໍສາມາດຄ້າໄດ້ ຜູ້ມີລາຍໄດ້ບໍ່ຫຼາຍກໍສາມາດຊື້ອາຫານແຄມທາງກິນໄດ້ຢ່າງປອດໄພ, ຮັກສາອາຫານພື້ນບ້ານທີ່ມີຄ່າທາງໂພຊະນາການແລະຈິດໃຈຂອງພວກເຮົາ.
