ປະຢັດເວລາ ຄຸນຄ່າຂອງຊີວິດ

ຫລາຍທ່ານ ມີຫລາຍວິທີການປະຢັດໂດຍສະເພາະເງິນຄໍາ…ຖືວ່າເປັນເລື່ອງດີ, ແຕ່ຖ້າປະຢັດ“ເວລາ” ຄືໃຊ້ເວລາໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດສູງສຸດ ໝາກຜົນຕາມມາມີຢ່າງຫລວງຫລາຍ ວ່າກັນງ່າຍໆຄືບໍ່ປະຖິ້ມ ບໍ່ປ່ອຍຖິ້ມເວລາເສຍໄປລ້າໆແຕ່ລະມື້. ເວົ້າເລື່ອງນີ້ກໍເລີຍຄິດເຫັນຄໍາສຸພາສິດ, ຄະຕິພົດ…ເຊັ່ນ “ນໍ້າໄຫລບໍ່ຖ້າປາ ເວລາບໍ່ຖ້າຄົນ”, “ເວລາເປັນເງິນເປັນຄໍາ”, “ເວລາເປັນຂອງມີຄ່າ” ດັ່ງນີ້ເປັນຕົ້ນ.

ແຕ່ລະມື້ທຸກຄົນມີເວລາເທົ່າກັນ, ແຕ່ຫລາຍເທື່ອມັກໄດ້ຍິນວ່າ “ບໍ່ມີເວລາ…” ພໍເຂົ້າໃຈໄດ້ ເຊິ່ງອາດຈະໝາຍເຖິງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການນັ້ນມີຫລາຍອັນ, ແນ່ນອນ ເວລາ 24 ຊົ່ວໂມງນັ້ນ ບໍ່ອາດເຮັດໄດ້ຕາມໃຈທຸກອັນ, ຕ້ອງຈັດແບ່ງ ແລະ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນອັນໃດ ໜຶ່ງ-ສອງ-ສາມ…ກົງກັນຂ້າມ ຖ້າໄປເສຍເວລານໍາສິ່ງບໍ່ເປັນປະໂຫຍດແລ້ວມາວ່າບໍ່ມີເວລາເຮັດວຽກນັ້ນວຽກນີ້ກໍບໍ່ສົມຄວນ. ແມ່ນຫລືບໍ່ວ່າການຟຸມເຟືອຍເວລາ ບໍ່ມີຫຍັງແຕກຕ່າງກັບການຟຸມເຟືອຍຊັບ, ແຕ່ສຳລັບຜູ້ຂຽນແລ້ວ ເຫັນວ່າມັນອາດໜັກກວ່າຊໍ້າ ເພາະບາງເທື່ອມັນແຕະຕ້ອງເລື່ອງສຸຂະພາບ ກໍມີ ເຊັ່ນການຈັດລ້ຽງ, ການຊຸມແຊວໃນໂອກາດຕ່າງໆ ໃຊ້ເວລາບໍ່ຫລຸດ 2 ຊົ່ວໂມງ, ຖ້າເອົາເວລາເຄິ່ງໜຶ່ງ ໄປຜະລິດ ຫລື ສ້າງກິດຈະກໍາອື່ນໆຈະໄດ້ປະໂຫຍດຫລວງຫລາຍຕື່ມ ຫລື ຢ່າງໜ້ອຍກໍ່ປະຢັດຊັບ, ສຸຂະພາບ… ຢ່າເຂົ້າໃຈຜິດວ່າການກິນລ້ຽງໂຮມຄົນບໍ່ດີ, ການໂຮມຄົນ ຮ່ວມກິດຈະກໍາຕ່າງໆ ໂດຍສະເພາະບຸນປະເພນີ ຈິດໃຈສໍາຄັນໜຶ່ງຄືການເຕົ້າໂຮມຄວາມສາມັກຄີ, ຄືການຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈກັນ ແຕ່ບໍ່ຄວນໜັກໄປທາງຟຸມເຟືອຍ.

ສອງປີນັບແຕ່ການລະບາດໂຄວິດ -19, ທຸກໆການເຮັດວຽກລ້ວນແຕ່ແລ່ນນໍາເວລາ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງວ່າເວລາສໍາຄັນເພາະມື້ໜຶ່ງທຸກຄົນໃຊ້ເທົ່າກັນ ເຊິ່ງການປະຢັດ ຫລື ບໍ່ຟຸມເຟືອຍ “ເວລາ” ສາມາດເຮັດໃຫ້ຊີວິດມີຄຸນຄ່າຕໍ່ເຮົາເອງ ແລະ ສັງຄົມ.