ເອັນຂໍໍ້ອັກເສບ ອາການພົບຫລາຍໃນຄົນມັກອອກກຳລັງກາຍ

ໜຶ່ງໃນອາການທີ່ກວນໃຈໃຜຫລາຍຄົນນັ້ນກໍແມ່ນ ອາການປວດບໍລິເວນຂໍ້ສອກ ເຊິ່ງສາເຫດສ່ວນຫລາຍນັ້ນເກີດຈາກຈຸດຈັບເອັນ ແລະ ເອັນບໍລິເວນຂໍ້ສອກອັກເສບ ໂດຍອາການເກີດຈາກການໃຊ້ງານມື, ຂໍ້ມື ແລະ ຂໍ້ສອກຫລາຍເກີນໄປ ຫລື ຕ້ອງໃຊ້ງານໃນລັກສະນະເກົ່າຊຳ້ໄປຊຳ້ມາ ເຮັດໃຫ້ເກີດການອັກເສບຂຶ້ນ ແລະ ເຖິງວ່າອາການເຈັບຈະເປັນບໍລິເວນຂໍ້ສອກ, ແຕ່ສາເຫດແທ້ໆນັ້ນມາຈາກການໃຊ້ງານມື ແລະ ຂໍ້ມືຮ່ວມນຳ ເພາະວ່າເອັນ ແລະ ກ້າມຊີ້ນບໍລິເວນມື ແລະ ຂໍ້ມືຈະມາຈັບຢູ່ບໍລິເວນຂໍ້ສອກນັ້ນເອງ ສົ່ງຜົນໃຫ້ອາການເຈັບໄປເກີດຂຶ້ນຢູ່ບໍລິເວນຂໍ້ສອກ.

ອາການອັກເສບບໍລິເວນດ້ານນອກຂອງຂໍ້ສອກນີ້ມີຊື່ເອີ້ນວ່າ ເຕັນນິສ ເອລໂບ (Tennis elbow)ເຖິງວ່າຊື່ຈະເປັນກິລາເຕັນນິສ ແຕ່ວ່າບໍ່ແມ່ນສະເພາະນັກກິລາເຕັນນິສເທົ່ານັ້ນທີ່ມີອາການອັກເສບບໍລິເວນນີ້ ຍັງມີອາຊີບອື່ນໆອີກ ເຊັ່ນ : ຊ່າງແຕ້ມຮູບ, ແມ່ບ້ານ, ແມ່ຄົວ-ພໍ່ຄົວ ຫລື ແມ່ນແຕ່ກຸ່ມຄົນທີ່ຕ້ອງໃຊ້ຄອມພິວເຕີໃນການເຮັດວຽກ ໂດຍສາເຫດທີ່ພົບຫລາຍຢ່າງໜຶ່ງນັ້ນກໍແມ່ນ ການອອກກຳລັງກາຍ ເພາະວ່າການອອກກຳລັງກາຍນັ້ນ ຫລາຍກ່ວາ 80% ຕ້ອງໃຊ້ມື ແລະ ຂໍ້ມື ບໍ່ວ່າຈະເປັນການຫລິ້ນກິລາຕີດອກປີກໄກ່, ຕີປິງປ່ອງ, ການເຂົ້າສູນອອກກຳລັງກາຍ ໃຊ້ເຄື່ອງມືຕ່າງໆ ຫລື ແມ່ນແຕ່ການວິດພື້ນ, ຍົກດຳເບວຢູ່ເຮືອນ ກໍລ້ວນແຕ່ຕ້ອງໃຊ້ກ້າມຊີ້ນມື ແລະ ຂໍ້ມືຮ່ວມນຳທັງໝົດ.

ອາການນີ້ມັກຈະພົບໃນຄົນອາຍຸ 30 – 50 ປີ ມີອາຊີບທີ່ມີຄວາມສ່ຽງຕ້ອງໃຊ້ງານມື ແລະ ຂໍ້ມື ຫລື ຂໍ້ສອກຊຳ້ໄປຊຳ້ມາຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ຫລື ຜູ້ທີ່ຫລິ້ນກິລາເປັນປະຈຳ ໂດຍສະເພາະກິລາທີ່ຕ້ອງໃຊ້ແຣັກເກັດ ຫລື ອຸປະກອນທີ່ຕ້ອງໃຊ້ມືໃນການຖື, ຈັບ, ປະຄອງ ໃນການຫລິ້ນກິລາ. ເມື່ອມີການອັກເສບບໍລິເວນຂໍ້ສອກ ອາການປວດຈະເປັນແຮງ ແລະ ອາດຈະມີອາການບວມໃຄ່ຂຶ້ນບໍລິເວນນັ້ນ ລວມໄປເຖິງປວດ ລາມໄປຫາບໍລິເວນແຂນ ບາງເທື່ອລາມໄປເຖິງບໍລິເວນຂໍ້ມືໄດ້ ຫາກອາການເປັນແຮງແມ່ນແຕ່ການຖືຈອກນຳ້ ຫລື ຖືຈອກກາເຟກໍເຮັດໃຫ້ມີອາການປວດໄດ້. ອາການເຫລົ່ານີ້ຈະລົບກວນການໃຊ້ຊີວິດປະຈຳວັນ ເຮັດໃຫ້ເຮັດວຽກໄດ້ຫລຸດລົງ, ອອກກຳລັງກາຍໄດ້ຫລຸດລົງ ໄປຈົນເຖິງປວດແຮງເວລາກາງຄືນ ຈົນເຮັດໃຫ້ນອນບໍ່ຫລັບໄດ້. ຖ້າເປັນບໍ່ແຮງ ສາມາດປິ່ນປົວໄດ້ງ່າຍໆໂດຍການພັກຜ່ອນຈາກກິດຈະກຳຕ່າງໆທີ່ທ່ານເຮັດ ແລະ ກິນຢາຫລຸດອາການປວດ ອາການມັກຈະດີຂຶ້ນພາຍໃນ 3 – 7 ມື້, ແຕ່ຖ້າການອັກເສບເປັນແຮງແລ້ວນັ້ນ ການກິນຢາຈະບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ເຊົາເປັນປົກກະຕິໄດ້ ການປ່ອຍໃຫ້ເອັນອັກເສບບໍລິເວນຂໍ້ສອກເປັນໄປຢ່າງຊຳ້ເຮື້ອ ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດການອັກເສບຊຳ້ເຮື້ອຂອງຈຸດຕໍ່ເອັນ ແລະ ເກີດຜັງຜືດຂຶ້ນໄດ້ ສົ່ງຜົນໃຫ້ການປິ່ນປົວເປັນໄປຢ່າງຍາກຂຶ້ນ ບໍ່ສາມາດປິ່ນປົວໂດຍການກິນຢາພຽງຢ່າງດຽວໄດ້ ເພາະເລືອດບໍ່ສາມາດນຳພາຢາທີ່ກິນຜ່ານເຂົ້າໄປຫາຜັງຜືດໄດ້. ນອກຈາກນີ້, ຫາກຜູ້ປ່ວຍມີອາການປວດຂໍ້ສອກຊຳ້ເຮື້ອ ອາການປວດນັ້ນອາດຈະມາຈາກພະຍາດປະດົງຂໍ້ ຫລື ປາຍປະສາດອັກເສບ ຫລື ເສັ້ນປະສາດຖືກກົດທັບ ຫລື ຂໍ້ອັກເສບຕິດເຊື້ອອື່ນໆ.

ຫາກອາການເປັນຊຳ້ເຮື້ອບໍ່ເຊົາເອງ ແນະນຳໃຫ້ພົບແພດ ແພດຈະກວດຮ່າງກາຍເພື່ອຢັ້ງຢືນວ່າອາການດັ່ງກ່າວນັ້ນມາຈາກເອັນຢູ່ຂໍ້ສອກມີການອັກເສບ ບໍ່ແມ່ນມາຈາກຂໍ້ສອກອັກເສບ ຫລື ມີການຕິດເຊື້ອຢູ່ຂໍ້ໂດຍທົ່ວໄປຈາກປະຫວັດ ແລະ ການກວດຮ່າງກາຍສາມາດຈະບົ່ງມະຕິໄດ້ໂດຍບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເອັກສະເຣ, ແຕ່ການອັກເສບບໍລິເວນຂໍ້ສອກນັ້ນສາມາດເປັນໄປໄດ້ຫລາຍຈຸດ ການໃຊ້ເຄື່ອງເອັກໂກເພື່ອຫາຕຳແໜ່ງທີ່ອັກເສບຈະເຮັດໃຫ້ແພດຮູ້ວ່າການອັກເສບນັ້ນຢູ່ບ່ອນໃດ ແລະ ປິ່ນປົວໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.

ການປິ່ນປົວມີຕັ້ງແຕ່ການຍືດເສັ້ນເອັນ ແລະ ກ້າມຊີ້ນບໍລິເວນຂໍ້ສອກ, ກິນຢາຫລຸດການອັກເສບ, ສັກຢາເພື່ອຫລຸດອາການອັກເສບ ໄປຈົນເຖິງການຜ່າຕັດເພື່ອເອົາຜັງຜືດທີ່ເກີດຈາກການອັກເສບນັ້ນອອກ, ຢາທີ່ສັກບໍລິເວນຂໍ້ສອກນັ້ນສາມາດແບ່ງໄດ້ 2 ກຸ່ມໃຫຍ່ ຄື ກຸ່ມທຳອິດ ຢາຫລຸດອັກເສບ ໃຊ້ເພື່ອຫລຸດອັກເສຍບໍລິເວນເອັນສະເພາະຈຸດ ເຮັດໃຫ້ອາການດີຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ, ກຸ່ມທີສອງ ການສັກເກັດເລືອດໄປບໍລິເວນຂໍ້ສອກ ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເກີດການສະໝານຂອງເອັນທີ່ອັກເສບຊຳ້ເຮື້ອ ເຮັດໃຫ້ອາການປວດຫລຸດລົງ ແຕ່ໃຊ້ເວລາດົນກ່ວາກຸ່ມທຳອິດ ໂດຍແພດຈະເປັນຜູ້ພິຈາລະນາ ແລະ ໃຫ້ຄຳແນະນຳແກ່ຜູ້ປ່ວຍເພື່ອຊ່ວຍເລືອກການສັກຢາທີ່ເໝາະສົມທີ່ສຸດສຳລັບຜູ້ປ່ວຍແຕ່ລະຄົນ.