ໂລກປ່ອຍກາກບອນຫລຸດລົງ 17% ຫລັງໂຄວິດ ເຮັດໃຫ້ຫລາຍປະເທດລັອກດາວ
ລັອກດາວເພື່ອຄຸມໂຄວິດ ເຮັດໃຫ້ທົ່ວໂລກປ່ອຍກາກບອນຫລຸດລົງ 17% ຕໍ່າສຸດຮອບຫລາຍສິບປີ.
ທ່າມກາງສະຖານະການລະບາດຂອງໄວຣັສໂຄໂຣນາ 2019 ຫລື ໂຄວິດ-19 ສົ່ງຜົນໃຫ້ຫລາຍປະເທດຈຳເປັນຕ້ອງໃຊ້ມາດຕະການລັອກດາວໃນຫລາຍພາກສ່ວນ ໂດຍສະເພາະກິດຈະກຳທາງເສດຖະກິດ ເຊິ່ງລ້ວນສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການໃຊ້ຊີວິດຂອງປະຊາກອນຢ່າງຫລີກລ່ຽງບໍ່ໄດ້, ຫລາຍຄົນສ່ຽງບໍ່ມີວຽກເຮັດ. ຂະນະທີອີກນັບລ້ານທົ່ວໂລກຕ່າງຜະເຊີນສະພາບການວ່າງວຽກມາຫລາຍເດືອນ.
ຜົນຈາກມາດຕະການລັອກດາວກິດຈະກຳຂອງມະນຸດໃນຫລາຍປະເທດທົ່ວໂລກ ສົ່ງຜົນໃຫ້ມີລາຍງານຜົນການສຶກສາລະຫວ່າງປະເທດທີ່ເຜີຍແຜ່ຜ່ານວາລະສານ “Nature Climate Change” ລະບຸວ່າ: ນັບແຕ່ຕົ້ນເດືອນເມສາ ເຊິ່ງຫລາຍປະເທດຕ່າງເລີ່ມໃຊ້ມາດຕະການລັອກດາວຢ່າງຈິງຈັງ ພົບວ່າລະດັບການປ່ອຍແກັສເຮືອນແກ້ວແຕ່ລະວັນທົ່ວໂລກຫລຸດລົງປະມານ 17% ຖ້າທຽບໃສ່ຄ່າການປ່ອຍກາກບອນຈາກເດືອນດຽວກັນຂອງປີກາຍ ຕົວເລກດັ່ງກ່າວຖືເປັນການປ່ອຍຄ່າກາກບອນທີ່ຫລຸດລົງຫລາຍໃນຮອບເກືອບສິບປີ.
ທີມນັກວິໄຈຈາກມະຫາວິທະຍາໄລອິສແອງເກຍ (University of East Anglia) ຢູ່ອັງກິດ ໄດ້ໃຊ້ຜົນການສຶກສາຈາກການບັນທຶກຄ່າກາກບອນໃນ 69 ປະເທດ, 50 ລັດຢູ່ອາເມລິກາ ແລະ ອີກ 30 ມົນທົນຂອງຈີນ ຈາກ 6 ພາກສ່ວນອຸດສາຫະກຳທີ່ມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ເສດຖະກິດ ແລະ ມີອັດຕາສ່ວນການປ່ອຍກາກບອນສູງ ທັງຂະແໜງຄົມມະນາຄົມ, ການບິນ, ອຸດສາຫະກຳ ແລະ ການຄ້າ ລວມກັບຄວາມເຂັ້ມງວດໃນມາດຕະການລັອກດາວຂອງແຕ່ລະປະເທດ ເພື່ອຄາດຄະເນການປ່ຽນແປງຂອງອັດຕາການປ່ອຍກາກບອນໃນແຕ່ລະວັນຂອງແຕ່ລະປະເທດທົ່ວໂລກ ຈາກກຸ່ມປະເທດທີ່ສຳຫລວດນີ້ລ້ວນເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມສຳຄັນທາງອຸດສາຫະກຳຂອງໂລກ ຄິດເປັນປະຊາກອນລວມກັນສູງເຖິງ 85% ຂອງປະຊາກອນທົ່ວໂລກ ແລະ ອັດຕາການປ່ອຍກາກບອນສູງເຖິງ 97% ຂອງທົ່ວໂລກ.
ເມື່ອລົງເລິກລາຍລະອຽດພົບວ່າ: ປັດໄຈຕົ້ນຕໍທີ່ເຮັດໃຫ້ການປ່ອຍກາກບອນທົ່ວໂລກຫລຸດລົງຄື: ການສັນຈອນຂອງພາຫະນະຫລຸດລົງ ເນື່ອງຈາກມາດຕະການລັອກດາວ, ກິດຈະກຳດ້ານຄົມມະນາຄົມພາກພື້ນຫລຸດລົງປະມານ 50%. ຂະນະທີ່ ຄົມມະນາຄົມທາງອາກາດຫລຸດລົງເຖິງ 75% ທົ່ວໂລກ.
ລາຍງານຍັງຄາດຄະເນອີກວ່າ: ຈາກສະຖານະການໄວຣັສທີ່ຍັງດຳເນີນຢູ່ຈະສົ່ງຜົນໃຫ້ຄ່າການປ່ອຍກາກບອນທົ່ວໂລກຫລຸດລົງອີກ 4,4-8% ໃນທ້າຍປີນີ້ ເຊິ່ງຖືເປັນການຫລຸດລົງຫລາຍທີ່ສຸດນັບແຕ່ຍຸກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ນັກວິໄຈລະບຸວ່າ: ຍັງເປັນການຍາກທີ່ຈະຄາດຄະເນອັດຕາປ່ອຍກາກບອນໃນໄລຍະຍາວ ເນື່ອງຈາກຍັງບໍ່ຈະແຈ້ງວ່າການລະບາດຈະສິ້ນສຸດລົງເມື່ອໃດ. ອີກທັງການຫລຸດລົງນີ້ອາດເປັນພຽງໄລຍະເວລາໜຶ່ງເທົ່ານັ້ນ ເນື່ອງຈາກອັດຕາກາກບອນທີ່ຫລຸດລົງບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການປ່ຽນແປງພື້ນຖານດ້ານກິດຈະກຳທາງເສດຖະກິດ ຫລື ປ່ຽນແປງການອາໄສພະລັງງານຟໍຊິດ.
