“ລາວ ສ່ວນຫຼາຍຍັງພະເຊີນບັນຫາທີ່ບໍ່ປອດໄພຕໍ່ສຸຂະພາບ”

ທ່ານ ຫົວໜ້າກົມຄຸ້ມຄອງແຮງງານ ກະຊວງແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີການສັງຄົມໃຫ້ຮູ້ໃນໂອກາດເຜີຍແຜ່ດໍາລັດວ່າດ້ວຍວຽກງານຄວາມປອດໄພ ແລະ ສຸຂະພາບແຮງງານ ວ່າ: ໄລຍະຜ່ານມາຜູ້ອອກແຮງງານລາວຍັງພະເຊີນຫລາຍບັນຫາ ທີ່ກ່ຽວພັນກັບຄວາມປອດໄພດ້ານສຸຂະພາບ, ຍ້ອນວ່າ ອົງການຈັດຕັ້ງດ້ານຄວາມປອດໄພຂອງປະເທດເຮົາຍັງບໍ່ທັນເຂັ້ມແຂງ, ກົດໝາຍບໍ່ທັນຮັດກຸມ ລວມທັງການບັງຄັບໃຊ້ກົດໝາຍ ແລະລະບຽບການຕ່າງໆບໍ່ມີປະສິດທິພາບເທົ່າທີ່ຄວນ ຈຶ່ງເປັນເຫດຜົນສະເໜີລັດຖະບານອອກດໍາລັດວ່າດ້ວຍຄວາມປອດໄພໃນຍຸກທີ່ການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຂະຫຍາຍຕົວສູ່ລະດັບສູງ ແລະ ໄວ ຈາກການປະຕິວັດອຸດສາຫະກຳ ຍຸກດີຈີຕອນ (4.0).

ທ່ານກ່າວຕື່ມວ່າ: ໃນປັດຈຸບັນຫຼາຍປະເທດ, ຫຼາຍຄົນຮັ່ງມີລ້ຳລວຍມະຫາສານ, ສິ່ງອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການດຳລົງຊີວິດຂອງມະນຸດແມ່ນລ້ຳໜ້າ ແລະ ນັບມື້ທັນສະໄໝ, ແຕ່ເພື່ອຈະໄດ້ມາໃນສິ່ງເຫຼົ່ານັ້ນ ພວກເຮົາຮູ້ບໍ່ວ່າກຳລັງແຮງງານ ຫຼື ຊາວຜູ້ອອກແຮງງານໃນທົ່ວໂລກໄດ້ອຸທິດຊີິວິດໄປປີລະ ຫຼາຍສິບລ້ານຄົນ ໃນນັ້ນ ມີທັງເສຍຊີວິດ, ເສຍອົງຄະ, ພິການ, ເປັນພະຍາດ ແລະ ມີຂໍ້ມູນທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖືໄດ້ວ່າ ແຮງງານທີ່ເສຍຊີວິດສ່ວນຫຼາຍເກີດຈາກການເປັນພະຍາດທີ່ເກີດຈາກການເຮັດວຽກ, ຊຶ່ງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການອຸດໜູນ, ເພາະບາງພະຍາດມີຄວາມຫ່າງຫຼາຍປີ ຈາກເວລາທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ ເຖິງເວລາກວດພົບວ່າເປັນພະຍາດ. ຜູ້ໃຊ້ ຫຼື ຫົວຫນ່ວຍແຮງງານເອງແມ່ນສູນເສຍຊັບສິນ ຫຼື ທຸລະກິດຂອງຕົນໄປຢ່າງມະຫາສານເຊັ່ນດຽວກັນ.

       ວຽກງານຄວາມປອດໄພ ແລະ ສຸຂະພາບແຮງງານ ແມ່ນການປ້ອງກັນ, ການຫຼຸດຜ່ອນຄວາມສ່ຽງຈາກການເກີດອຸປະຕິເຫດແຮງງານ ແລະ ເປັນພະຍາດອາຊີບ ພ້ອມນັ້ນຍັງແມ່ນການມອບຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການເບິ່ງແຍງ, ການຊ່ວຍເຫຼືອ ບັນເທົາທຸກໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບເຄາະຮ້າຍຈາກການເກີດອຸປະຕິເຫດ ພ້ອມທັງເປັນການຫຼຸດຜ່ອນການສູນເສຍຊັບສິນ ແລະ ທຸລະກິດຂອງຜູ້ລົງທຶນຕື່ມອີກ.

ມາຮອດປັດຈຸບັນພວກເຮົາບໍ່ສາມາດມີສະຖິຕິທີ່ລະອຽດ ຊັດເຈນໄດ້ ນອກຈາກການລາຍງານຂອງເຈົ້າໜ້າທີ່ກວດກາແຮງງານ, ຈາກກອງທຶນປະກັນສັງຄົມ ເທົ່ານັ້ນ .

ຫົວໜ້າກົມຄຸ້ມຄອງແຮງງານ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ : ລັດຖະບານໄດ້ອອກດໍາລັດວ່າດ້ວຍຄວາມປອດໄພແລະສຸຂະພາບແຮງງານ ໃນຕົ້ນປີ 2019ນີ້, ໂດຍໄດ້ກໍານົດລະອຽດກ່ຽວກັບສິດ ແລະ ຄວາມຮັບຜິດຊອບທັງຜູ້ອອກແຮງງານແລະຜູ້ໃຊ້ແຮງງານ , ແບ່ງຄວາມຮັບຜິດຊອບທີ່ຊັດເຈນ ລະຫວ່າງອົງການລັດ, ອົງການຈັດຕັ້ງມະຫາຊົນ ແລະການເຄື່ອນໄຫວຂອງສູນຄວາມປອດໄພ ແລະສຸຂະພາບແຮງງານ ໂດຍກໍານົດໃຫ້ບຸກຄົນແລະນິຕິບຸກຄົນມີສ່ວນຮ່ວມ ສາມາດລົງທຶນເຂົ້າໃນວຽກງານດ້ານຄວາມປອດໄພ ແລະສຸຂະພາບແຮງງານ ສະນັ້ນ,  ຜູ້ໃຊ້ແຮງງານຕ້ອງຮັບປະກັນໃຫ້ຜູ້ອອກແຮງງານທີ່ເຮັດວຽກນໍາຕົນເອງຕ້ອງໄດ້ຮັບການກວດສຸຂະພາບຢ່າງໜ້ອຍໜຶ່ງຄັ້ງຕໍ່ປີ, ໂດຍຜູ້ໃຊ້ແຮງງານເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບຄ່າກວດ ແລະ ກວດໃນສະຖານກວດສຸຂະພາບແຮງງານ ທີ່ມີຄວາມຊ່ຽວຊານສະເພາະ, ມີເຄື່ອງມື, ອຸປະກອນ ແລະ ມີຖານຂໍ້ມູນເກັບກຳສະພາບສຸຂະພາບຂອງຜູ້ອອກແຮງງານ.