ມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ກະຊວງສາທາລະນະສຸກ ຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ປັບປຸງແກ້ໄຂ

ໃນວາລະດໍາເນີນກອງປະຊຸມສະໄໝສາມັນ ເທື່ອທີ VI ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຊຸດທີ VIII ຄັ້ງວັນທີ 29 ພະຈິກນີ້, ທ່ານ ສົມພູ ດວງສະຫວັນ ປະທານກໍາມາທິການວັດທະນະທໍາ-ສັງຄົມ ໄດ້ປະຄໍາເຫັນຕໍ່ການຊີ້ແຈງຂອງລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງສາທາລະນະສຸກ ກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບບໍລິການ ປິ່ນປິ່ນຢູ່ໂຮງໝໍ, ສຸກສາລາ ວ່າ: ຜ່ານການຕິດຕາມກວດກາຂອງຄະນະປະຈໍາສະພາແຫ່ງຊາດ ກໍາມາທິການວັດທະນະທໍາສັງຄົມ ຂອງສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດປະຈໍາແຕ່ລະເຂດທົ່ວປະເທດ ແລະ ການສັງລວມຫາງສຽງຂອງສັງຄົມ, ຄໍາຮ້ອງຂໍຄວາມເປັນທໍາ, ໂທລະສັບສາຍດ່ວນເຂົ້າມາກອງປະຊຸມສະໄໝາສາມັນຂອງສະພາແຫ່ງຊາດແຕ່ລະຄັ້ງ ລວມທັງບັນດາຂໍ້ຄົງຂ້າງ ແລະ ສາເຫດທີ່ພາໃຫ້ມີດ້ານອ່ອນ ທີ່ຂະແໜງການໄດ້ສະເໜີໄປນັ້ນ ກໍາມາທິການຍັງເຫັນວ່າ ມີຫຼາຍບັນຫາທີ່ກະຊວງສາທາລະນະສຸກຈະຕ້ອງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຕື່ມຄື: 1. ດ້ານນິຕິກໍາ ເຫັນວ່າການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ ແລະ ຜັນຂະຫຍາຍນິຕິກໍາໃຕ້ກົດໝາຍທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກງານປິ່ນປົວຍັງບໍ່ທັນເປັນລະບົບຄົບຊຸດ, ການໂຄລະນາເຜີຍແຜ່ຍັງບໍ່ທັນກວ້າງຂວາງ ແລະ ຕໍ່ເນື່ອງ, ຄວາມຮັບຮູ້, ຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ສະຕິເຄົາລົບກົດໝາຍຂອງພະນັກງານລັດຖະກອນ ໂດຍສະເພາະຜູ້ປະກອບອາຊີບປິ່ນປົວທົ່ວສັງຄົມຕໍ່ກົດໝາຍຍັງບໍ່ທັນເລິກເຊິ່ງ, ການຕິດຕາມກວດກາການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍຂອງຂະແໜງການຍັງບໍ່ທັນຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ເຂັ້ມງວດ, ການຄຸ້ມຄອງ ແລະ ນໍາໃຊ້ເງິນຄ່າບໍລິການຢູ່ສະຖານທີ່ບໍລິການກວດພະຍາດ ແລະ ປິ່ນປົວຂອງລັດ ແຕ່ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຕົວຈິງຍັງມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ ຊຶ່ງບໍ່ທັນສອດຄ່ອງກັບກົດໝາຍ ວ່າດ້ວຍງົບປະມານ ເປັນຕົ້ນມາດຕາ 6 ຫຼັກການພື້ນຖານຂອງງົບປະມານແຫ່ງລັດ. 2. ດ້ານການບໍລິການປິ່ນປົວຢູ່ໂຮງໝໍ ແລະ ສຸກສາລາ ຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງກັບຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ຂອງຜູ້ມານໍາໃຊ້ບໍລິການ, ໂຮງໝໍ ແລະ ສຸກສາລາຈໍານວນຫຼາຍຍັງບໍ່ໄດ້ມາດຕະຖານທີ່ກໍານົດໄວ້, ຍັງຂາດເຄື່ອງມື ແລະ ອຸປະກອນການແພດທີ່ຈໍາເປັນ ແລະ ຂາດບໍ່ໄດ້ ຫຼືບາງບ່ອນມີແລ້ວແຕ່ເກົ່າແກ່ໃຊ້ການບໍ່ໄດ້, ການບົວລະບັດຮັກສາ, ການຄຸ້ມຄອງນໍາໃຊ້ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ດີເທົ່າທີ່ຄວນ, ເຕັກນິກວິທະຍາສາດການແພດ ເພື່ອນໍາໃຊ້ເຂົ້າໃນການວິເຄາະ-ວິໄຈຍັງຈໍາກັດ, ການບົ່ງມະຕິ-ການວາງຢາປິ່ນປົວຍັງບໍ່ສົມເຫດສົມຜົນ, ຍັງບໍ່ທັນສ້າງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນ ຫຼືເປັນທີ່ເພິ່ງພໍໃຈໃຫ້ແກ່ຜູ້ນໍາໃຊ້ບໍລິການ, 3.​ດ້ານບຸກຄະລາກອນຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງໄດ້ຕາມຈໍານວນທີ່ຕ້ອງການຕົວຈິງ, ຍັງມີປະກົດການພະນັກງານແພດເຫຼືອບໍ່ພໍ, ການບັນຈຸຊັບຊ້ອນບຸກຄະລາກອນຢູ່ສະຖານທີ່ບໍລິການຕ່າງໆຍັງບໍ່ທັນຮັດກຸມ ໂດຍສະເພາະປະກອບບຸກຄະລາກອນທີ່ຈໍາເປັນໃຫ້ໂຮງໝໍເມືອງ ແລະ ສຸກສາລາຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຕາມຈໍານວນມາດຕະຖານທີ່ກໍານົດໄວ້, ການສ້າງບຸກຄະລາກອນຍັງບໍ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງລະບົບບໍລິການຕົວຈິງ, ພາກປະຕິບັດຕົວຈິງຂອງແພດໝໍ ແລະ ຜູ້ປະກອບວິຊາຊີບຈໍານວນໜຶ່ງບໍ່ທັນປະຕິບັດຈັນຍາບັນໄດ້ດີເທົ່າທີ່ຄວນ ເປັນຕົ້ນການບໍລິການຕ້ອນຮັບ, ການເວົ້າຈາບໍ່ສຸພາບ, ຍັງມີລັກສະນະຈໍາແນກຜູ້ມາປິ່ນປົວ, ຮຽກຮ້ອງຄຸນຄ່າຕອບແທນຈາກຄົນເຈັບ, ບໍ່ເຄົາລົບກຽດສັກສີຂອງຄົນເຈັບ, ບໍ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ຄົນເຈັບ ແລະ ບົ່ງມະຕິພະຍາດບາງກໍລິນີບໍ່ຊັດເຈນ ແລະ ການໃຫ້ບໍລິການຕໍ່ຜູ້ນໍາໃຊ້ບັດປະກັນສັງຄົມຍັງຊັກຊ້າບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ ຊຶ່ງເປັນບັນຫາ ແລະ ມີຫາງສຽງຫຼວງຫຼາຍຈາກສັງຄົມ ຊຶ່ງກະຊວງສາທາລະນະສຸກຈະຕ້ອງໄດ້ຮີບຮ້ອນສຸມໃສ່ແກ້ໄຂ. 4. ການຈັດຕັ້ງນະໂຍບາຍຂອງລັດ ໃນການສົ່ງເສີມການປິ່ນປົວ ໂດຍສົມທົບລະຫວ່າງການແພດສະໄໝໃໝ່ ແລະ ແພດພື້ນເມືອງ, ການສົ່ງເສີມການລົງທຶນຂອງທຸກພາກສ່ວນທຸກລະກິດທັງພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ສະໜອງອຸປະກອນເຄື່ອງມືແພດທີ່ກ້າວໜ້າ ແລະ ທັນສະໄໝ, ລົງທຶນໃສ່ການບໍລິການປິ່ນປົວຂັ້ນສູງ, ການບໍລິການຂອງໂຮງໝໍ-ຫ້ອງກວດພະຍາດເອກະຊົນຈໍານວນໜຶ່ງບໍ່ຮັບປະກັນຄຸນນະພາບ, ມີການໂຄສະນາເກີນຂອບເຂດຄວາມສາມາດຂອງຕົນ, ການກໍານົດລາຄາຄ່າປິ່ນປົວ, ຄ່າບໍລິການ, ລາຄາຢາຍັງສູງ ຖືເອົາຜົນກໍາໄລເປັນຕົ້ນຕໍຄືກັບການຄ້າ, ການຄຸ້ມຄອງການນໍາເຂົ້າ, ການກໍານົດລາຄາຢາ ແລະ ອຸປະກອນການແພດຍັງບໍ່ທັນຖືກຕ້ອງຕາມການທີ່ໄດ້ກໍານົດໄວ້ໃນກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການຢາ ແລະ ຜະລິດຕະພັນການແພດ.​ 5. ການປະສານສົມທົບຊຸກຍູ້ການຄົນຄວ້າວິທະຍາສາດ, ການຄຸ້ມຄອງການຂຸດຄົ້ນ, ການຜະລິດ ແລະ ການນໍາໃຊ້ຊັບພະຍາກອນທໍາມະຊາດເປັນຢາ ທີ່ເປັນທ່າແຮງບົ່ມຊ້ອນປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການປິ່ນປົວ, ການໂຄສະນາເຜີຍແຜໃຫ້ສັງຄົມຮັບຮູ້ ຍັງບໍ່ທັນຮັບການຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີມ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຢ່າງຕັ້ງໜ້າ, ການສະໜອງງົບປະມານໃຫ້ໂຮງໝໍ-ສຸກສາລາຍັງບໍ່ທັນພຽງພໍກັບການໃຊ້ຈ່າຍຂັ້ນພື້ນຖານ ແລະ ພາຫະນະຮັບໃຊ້ຍັງເປັນອີກບັນຫາໜຶ່ງທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ສືບຕໍ່ໃນການວາງແຜນຈັດສັນງົບປມານໃສ່ໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ.