ຫ້າມໃຊ້ມືຖື ຄືທາງອອກແທ້ ຫລືບໍ່ ?
ໂດຍ : ມຶກບໍ່ແຫ້ງ
ຈາກການຂະຫຍາຍຕົວຂອງເທັກໂນໂລຊີ ໂດຍສະເພາະເລື່ອງມືຖື ທີ່ສາມາດເຮັດຫຼາຍໜ້າທີ່ ໄດ້ກາຍເປັນແນວລໍ້ ຄວາມສົນໃຈຂອງໝູ່ນັກຮຽນ, ມີຜົນສະທ້ອນຕໍ່ການຮຽນ ຈຶ່ງມີບາງໂຮງຮຽນ ໃນນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ສັ່ງໂຈະ ການນຳໃຊ້ສະມາດໂຟນ (Smartphone), ແລ້ວການຫ້າມນີ້ເປັນທາງອອກທີ່ດີບໍ່?
ສະມາດໂຟນ, ຜູ້ຂຽນ ຂໍຢຶມຄຳເວົ້າຂອງນັກຂຽນອາໂສຂອງລາວທ່ານໜຶ່ງເພິ່ນຮ້ອງວ່າ “ມືຖືສາມາດ (ເຮັດໄດ້ຫຼາຍໜ້າທີ່)” ໄດ້ຖືກຍົກຂຶ້ນມາເວົ້າຫຼາຍຂຶ້ນໃນໝູ່ນັກຮຽນວ່າ ຄວນໃຫ້ໃຊ້ ຫຼືບໍ່?
ເມື່ອທ້າຍອາທິດຜ່ານມາ ຜູ້ຂຽນໄດ້ມີໂອກາດໂອ້ລົມນຳ ອາຈານ ມັດທະຍົມສົມບູນຕອນປາຍ ແຫ່ງໜຶ່ງຂອງ ແຂວງບໍລິຄຳໄຊ ທີ່ຜູ້ຂຽນເຄີຍຮຽນ, ຮຸ່ນທີ່ຜູ້ຂຽນຈົບຊັ້ນນັ້ນ ໂຮງຮຽນແຫ່ງນີ້ ແມ່ນມີຜູ້ທີ່ຖືກຈັດລະດັບທີ ໜຶ່ງຮອດຊາວ ຂອງແຂວງຫຼາຍສົມຄວນ, ເອີ້ນວ່ານັກຮຽນເອົາໃຈໃສ່ບໍ່ແມ່ນຂອງຄ່ອຍ, ແຕ່ອາຈານ ເພິ່ນເວົ້າສູຟັງວ່າ “ນັກຮຽນດຽວນີ້ຕ່າງຈາກຮຸ່ນພວກເຈົ້າຮຽນຫຼາຍ, ຍາມເສັງ ແທນທີ່ຈະພາກັນອ່ານບົດຮຽນ ແຕ່ໃຊ້ເວລານຳມືຖື ເພື່ອຟັງເພງຢ່າງມ່ວນຊື່ນ, ແທນທີ່ ເມື່ອກິນເຂົ້າສວາຍແລ້ວ ຈະພາກັນເຂົ້າຮຽນເພີ່ມ ຄືແຕ່ກ່ອນ ແຕ່ ຈຸ້ມຫົວກັນຫຼິ້ນເກມເທິງມືຖືນັ້ນ ຢ່າງເມົາມັນ ບາງເທື່ອກາຍໂມງເຂົ້າຮຽນກໍມີ, ຍາມນັ່ງຮຽນ ກໍພາກັນສົ່ງຂໍ້ຄວາມຜ່ານມືຖືຢູ່ຈັ່ງຊັ້ນ ຊິຮຽນໄດ້ແນວໃດ!”
ຈາກສິ່ງດັ່ງກ່າວ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ ຄິດຊວາດເລື່ອງການ ປະກາດຫ້າມນຳໃຊ້ “ມືຖືສາມາດ” ໃນໝູ່ນັກຮຽນ ຂອງ ມ.ສ ວຽງຈັນ ໃນສົກຮຽນນີ້ ໂດຍເຫດຜົນທີ່ວ່າ ເມື່ອສົກຮຽນຜ່ານມານັ້ນ ນັກຮຽນຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍຂອງໂຮງຮຽນ ທີ່ສົນໃຈນຳມືຖືຫຼາຍກວ່າ ການຮຽນ, ເຮັດໃຫ້ຜົນການຮຽນຕົກຕໍ່າ ເຊິ່ງຕົກມາປີນີ້ທາງໂຮງຮຽນ ຈຶ່ງໄດ້ອອກນະໂຍບາຍໃໝ່ ຫ້າມນັກຮຽນ ນຳໃຊ້ “ມືຖືສາມາດ” ຢ່າງເດັດຂາດ ຍົກເວັ້ນມືຖື ທຳມະດາ!
ຫຼາຍປະເທດໃນໂລກ ກໍໄດ້ຫຼິງເຫັນຜົນສະທ້ອນຂອງການຕິດມືຖືໃນໝູ່ເຍົາວະຊົນ ຊາວໜຸ່ມຫຼາຍຂຶ້ນ ເຊັ່ນວ່າ ເມື່ອ ວັນທີ 3 ກັນຍາຜ່ານມາ ປະເທດຝຣັ່ງ ໄດ້ບັງຄັບໃຊ້ລະບຽບ ຫ້າມໃຊ້ມືຖື ໃນລະດັບ ປະຖົມ ແລະມັດທະຍົມຕົ້ນທົ່ວປະເທດ, ພ້ອມນັ້ນ ຢູ່ມົງໂກລີ ກໍເຊັ່ນກັນ ທາງການໄດ້ອອກຄຳສັ່ງຫ້າມນັກຮຽນໃຊ້ມືຖື ໃນໂຮງຮຽນ ນັບແຕ່ຕົ້ນເດືອນ ຕຸລາ 2018 ນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ. ສຳລັບ ຢູ່ຍີ່ປຸ່ນແລ້ວ ມີມາແຕ່ດົນວ່າ ອັນຜູ້ເລັກເດັກນ້ອຍນັ້ນ ລະແມ່ນວ່າ ອະນຸຍາດໃຫ້ໃຊ້ພຽງ ມືຖືທຳມະດາ ເມື່ອມີເຫດສຸກເສີນ ແລະຕິດຕໍ່ຫາຜູ້ປົກຄອງເທົ່ານັ້ນ ແລະຫ້າມນຳໃຊ້ “ມືຖືສາມາດ” ທີ່ປະຫຼາດນີ້ເດັດຂາດ.
ຍ້ອນແນວນັ້ນ, ຈຶ່ງເຫັນວ່າ ການທີ່ຫ້າມໃຊ້ມືຖືໃນໂຮງຮຽນ ອາດສົມຄວນໄດ້ຮັບການທົດລອງຢ່າງຍິ່ງ ເພື່ອສ້າງສະພາບແວດລ້ອມ ໃຫ້ນັກຮຽນຫັນຈາກໜ້າຈໍ ມາເບິ່ງໜ້າ ອ້າປາກລົມກັນ, ເສີມສ້າງມິດຕະພາບ ທີ່ມີຄຸນນຄ່າ ລະຫວ່າງຄູ່ອາຈານ ແລະນັກຮຽນຫຼາຍຂຶ້ນ, ການຮຽນກໍອາດ ຈະມີທ່ວງທ່າທີ່ດີຂຶ້ນ, ແຕ່ນີ້ ຍັງບໍ່ທັນສະຫຼຸບໄດ້ວ່າ ການຫ້າມໃຊ້ມືຖືຄືທາງອອກທີ່ດີທີ່ສຸດ ແຕ່ແມ່ນຂະບວນການຮຽນຮູ້ທີ່ດີຫຼາຍ.
ການລິເລີ່ມນີ້ ອາດຍັງມີສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍດ້ານ ເພາະນັກຮຽນເກືອບທັງໝົດ ລຶ້ງເຄີຍກັບການນຳໃຊ້ ມືຖືເກືອບວ່າ ຊົ່ວໂມງ ຕໍ່ຊົ່ວໂມງມາຫຼາຍປີ ຊິມາປ່ຽນພຶດຕິກຳມື້ໜຶ່ງຍາມດຽວກໍຫາກຍາກ, ຈະມາຫ່າງເຫີນ “ມືຖືສາມາດ” ເປັນຫຼາຍຊົ່ວໂມງຢູ່ໂຮງຮຽນນັ້ນ ຈິດໃຈກໍຄືຈະເປັນແບບກະວົນກະວາຍວາດໃດວາດໜຶ່ງນັ້ນແລ ແຕ່ບາງຄັ້ງການໃຊ້ລະບຽບຈັດການກັບພຶດຕິກຳພວກເຮົາກໍເປັນທາງເລືອກທີ່ດີ.
ສິ່ງສຳຄັນ ການເບັດໄມ້ນັ້ນ ບໍ່ຮ່ອນໄດ້ຜົນດີຫາກ ເມື່ອມັນແກ່ແລ້ວ ດັ່ງຄືຄົນເຮົາ, ການທີ່ຈະຝຶກສອນລູກ ໃນການນຳໃຊ້ມືຖື ແຕ່ຍັງເປັນເດັກນ້ອຍໆນັ້ນ ກໍຄວນຈຳກັດລົງແດ່ ເພື່ອວ່າ ມາເປັນນັກຮຽນ ເປັນໄວໜຸ່ມແລ້ວຈຶ່ງຊິໄດ້ ບອກລອນສອນງ່າຍ.
