ຜົນເສຍຫາຍຈາກໄພພິບັດອາດພາໃຫ້ຂາດແຄນອຶດຫິວ
ໂດຍ: ທິດກ່ຳ
ດັ່ງພວກເຮົາຮັບຮູ້ນຳກັນ ແລ້ວວ່າ, ປີນີ້ເປັນປີທີ່ປະເທດ ຊາດ ຂອງພວກເຮົາປະສົບບັນ ຫານ້ຳຖ້ວມຢ່າງໜັກໜ່ວງ.
ອີງຕາມຕົວເລກລາຍງານຂອງລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງ ແຮງງານ ແລະ ສະຫວັດດີ ການສັງຄົມ, ເຊິ່ງຕາງໜ້າໃຫ້ ຄະນະກຳມະການປ້ອງກັນ ແລະ ຄວບຄຸມໄພພິບັດແຫ່ງ ຊາດ ໄດ້ລາຍງານສະພາບຜົນ ເສຍຫາຍຈາກໄພພິບັດນ້ຳ ຖ້ວມ, ການປະຕິບັດການຊ່ວຍ ເຫລືອສຸກເສີນ ແລະ ແຜນການ ຟື້ນຟູຜົນກະທົບຫລັງໄພພິບັດ ຢູ່ບັນດາແຂວງໃນທົ່ວປະເທດ ວ່າ: ໄພນ້ຳຖ້ວມປີນີ້, ນັບແຕ່ ເດືອນ ກໍລະກົດເປັນຕົ້ນມາ ໄດ້ ສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຊີວິດ, ຊັບສິນຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ສ້າງຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ໂຄງ ລ່າງພື້ນຖານທາງດ້ານເສດ ຖະກິດ-ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດ ລ້ອມຢູ່ໃນ 17 ແຂວງ ແລະ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນ ເຊິ່ງ ມີ 115 ເມືອງ, 2.409 ບ້ານ, 131.507 ຄອບຄົວ, 639.437 ຄົນ. ໃນນັ້ນ, ເສຍຊີວິດ 55 ຄົນ, ບາດເຈັບ 2 ຄົນ ແລະ ສູນຫາຍ 100 ຄົນ. ໃນນີ້, ຢູ່ອັດຕະປື 97 ຄົນ, ຫລວງພະບາງ 3 ຄົນ.
+ ຈຳປາສັກຕ້ອງການງົບປະມານ 12 ຕື້ກວ່າກີບ ຟື້ນຟູຫລັງນ້ຳຖ້ວມ
+ ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນມີ 4.400 ກວ່າຄອບຄົວໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກໄພນ້ຳຖ້ວມ
ສຳລັບແຂວງອັດຕະປື ມີ ຈຳນວນຜູ້ເສຍຊີວິດ ແລະ ຜູ້ ສູນຫາຍຫລາຍກວ່າໝູ່ ເຊິ່ງ ມີຈຳນວນ 40 ຄົນ ແລະ ສູນ ຫາຍ 97 ຄົນ. ຮອງລົງມາ ແມ່ນ ແຂວງຫລວງພະບາງ ມີຜູ້ເສຍ ຊີວິດ 10 ຄົນ ແລະ ສູນຫາຍ 3 ຄົນ. ຊຽງຂວາງເສຍຊີວິດ 4 ຄົນ, ແຂວງບໍລິຄຳໄຊ ເສຍຊີວິດ 1 ຄົນ.
ສ່ວນມູນຄ່າເສຍຫາຍໂດຍຄາດຄະເນໃນແຕ່ລະຂະແໜງ ມີຄື: ໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນ ສົ່ງເສຍຫາຍ 631,8 ຕື້ກີບ, ໄຟຟ້າ 25 ຕື້ກີບ, ທີ່ຢູ່ອາໄສ ຂອງປະຊາຊົນ 12,5 ຕື້ກີບ, ດ້ານກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ 1.200 ກວ່າຕື້ກີບ, ສ່ວນດ້ານ ການສຶກສາ ແລະ ສາທາລະນະ ສຸກແມ່ນຍັງບໍ່ທັນສາມາດຄາດ ຄະເນຜົນເສຍຫາຍໄດ້ເທື່ອ.
ສຳລັບວຽກເລັ່ງດ່ວນເພື່ອແກ້ໄຂໃຫ້ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຖືກ ຜົນກະທົບນັ້ນແມ່ນສືບຕໍ່ຈ່າຍ ເງິນແຮຖົງໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວຜູ້ ປະສົບເຄາະຮ້າຍ 100.000 ກີບ ຕໍ່ໜຶ່ງຄົນຕໍ່ເດືອນ, ໃນຈຳນວນ ພົນທັງໝົດ 7.095 ຄົນ.
ສືບຕໍ່ບຸກເບີກພື້ນທີ່, ດຳ ເນີນການສຳຫລວດແຜນ ຜັງ ແລະ ປຸກສ້າງທີ່ຢູ່ອາໄສ ຊົ່ວຄາວໃນ 5 ຈຸດ, ສືບຕໍ່ຊອກ ຄົ້ນ ແລະ ເກັບກູ້ຊາກສົບຜູ້ ເສຍຫາຍ, ສືບຕໍ່ຊ່ວຍເຫລືອ ບັນເທົາທຸກປະຈຳວັນເປັນ ປົກກະຕິ, ສືບຕໍ່ສຳຫລວດຈຳ ນວນຄອບຄົວ, ຈຳນວນພົນ ແລະ ອອກບັດໃຫ້ສຳເລັດ ໂດຍໄວ, ກະກຽມກອງປະຊຸມ ປະເມີນຜົນທາງດ້ານເສດ ຖະກິດ- ສັງຄົມ ແລະ ສິ່ງແວດ ລ້ອມເລັ່ງຕິດຕາມຊຸກຍູ້ການ ປຸກສ້າງທີ່ພັກພາອາໄສຊ່ົວ ຄາວໄປເຖິງການປຸກສ້າງທີ່ ຢູ່ຖາວອນ ແລະ ບ່ອນທຳມາ ຫາກິນຖາວອນໝັ້ນຄົງ, ເລັ່ງ ເປີດການຮຽນການສອນໃນ ເຂດປະສົບ ໄພໃຫ້ທັນເວລາ ນັບທັງເຝິກອົບຮົມໃຫ້ຄະນະ ຄຸ້ມຄອງສູນ ແລະ ອຳນາດ ການປົກຄອງບ້ານ.
ນີ້ຄືພາລະກິດຂອງບັນດາ ຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງທີ່ ຕ້ອງໄດ້ເຮັດຈົນກວ່າພື້ນຖານ ຊີວິດການເປັນຢູ່ ຂອງຜູ້ທີ່ຖືກ ຜົນກະທົບຈະຢູ່ໃນຄວາມ ສະຫງົບ ແລະ ເປັນປົກກະຕິ. ຕາມທິດກ່ຳວ່າ, ກວ່າຈະຟື້ນ ຟູສະພາບທຸກຢ່າງໃຫ້ເຂົ້າສູ່ ຄວາມເປັນປົກກະຕິທຸກຢ່າງ ນັ້ນມັນກໍຕ້ອງອາໄສເວລາເປັນ 5 ປີ ຫລື 10 ປີ.
ຊ້ຳບໍ່ໜຳຫາກມີສະພາບ ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ, ມີໄພພິບັດເກີດຂຶ້ນທຸກປີ ແລະ ນັບມື້ຮ້າຍແຮງຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແມ່ນຈະພາໃຫ້ພວກເຮົາຂາດ ແຄນອຶດຫິວ, ທັງມີການຍາດ ແຍ່ງ ພູມລຳເນົາຊອກຢູ່ຫາກິນ ແລະ ມີການແກ້ງແຍ້ງຖິ່ນທຳ ມາຫາກິນຢ່າງຫລີກລ້ຽງບໍ່ໄດ້.
ເມື່ອຕັ້ງໂຈດກັນວ່າເພື່ອ ຕ້ານໄພພິບັດທີ່ອາດຈະເກີດ ຂຶ້ນ ໃນຕໍ່ໜ້າກ່ອນຈະມາເຖິງ ຕົວເຮົາຈະພາກັນເຮັດແນວ ໃດ? ໃນມະຕິ 10 ຂອງພັກກໍ ໄດ້ ເວົ້າແຈ້ງວ່າ ສ້າງເສດຖະ ກິດແບບຍືນຍົງເປັນມິດກັບ ທຳມະຊາດ.
ສ່ວນວ່າອັນທີສອງນັ້ນກໍ ແມ່ນພວກເຮົາຕ້ອງຜະລິດສິນ ຄ້າ ແລະ ສະບຽງອາຫານໃຫ້ ຫລາຍໆ, ມີເງິນຢ່າງມະຫາ ສານແຮໄວ້ເພື່ອທົດແທນສິ່ງ ທີ່ເສຍໄປ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່າງ ຫຍັງກັບ ການສ້າງພະລາທິການເພື່ອ ຕີຕ້ານສົງຄາມ.
ຂັ້ນຕໍ່ໄປພວກເຮົາຕ້ອງຖື ເອົາປີນີ້ເປັນບົດຮຽນອັນຍິ່ງ ໃຫຍ່ໃນການຕ້ານໄພພິບັດ, ຖື ເອົາພາລະກິດຕ້ານໄພພິບັດ ເປັນພາລະກິດຍຸດທະສາດຂອງ ຊາດ ແລະ ຂອງທົ່ວປວງຊົນ.
ແນ່ນອນເມື່ອໄພພິບັດເກີດ ຂຶ້ນຫລາຍຄັ້ງພວກເຮົາກໍຍິ່ງມີ ບົດຮຽນ ເຊິ່ງບໍ່ຕ່າງຫຍັງກັບ ສະໄໝສົງຄາມພວກເຮົາຮຽນ ຍຸດທະສາດ, ຍຸດທະວີທີໃນການ ຕີເສີກ, ຮຽນວິທີຫລົບຫລີກ ຮ່າລະເບີດຈາກສົງຄາມ, ຕ່າງ ແຕ່ວ່າໄພພິບັດທີ່ເກີດຂຶ້ນນັ້ນ, ອັນໜຶ່ງແມ່ນຄົນອັບປີ ເປັນຜູ້ ເຮັດ ແລະ ອັນໜຶ່ງພັດແມ່ນເກີດ ຈາກໄພທຳມະຊາດເປັນຕົ້ນ ເຫດເທົ່ານັ້ນ./.
