ລົດພະລັງງານໄຟຟ້າ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງໃໝ່ ແຕ່ເປັນຄວາມຫວັງໃໝ່ ກັບສິ່ງທ້າທາຍ
ລົດໄຟຟ້າກຳລັງຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວວາ ຍ້ອນເຊື່ອວ່າຊ່ວຍປະຢັດ ແລະສະໜັບສະໜູນການຮັກໂລກ ແຕ່ພ້ອມກັນນັ້ນລົດໄຟຟ້າຍັງມີສິ່ງທ້າຍທີ່ຈະຕ້ອງ ພິຈາລະນາແກ້ໄຂ.
ເຊື່ອຫຼືບໍ່ວ່າໃນປີ ຄສ 1900 ຖ້າພວກເຮົາຍ່າງເທິງທ້ອງຖະໜົນຂອງເມືອງ ແມນ ຮັດຕັນ (Manhattan) ສະຫະລັດອາເມລິກາ ຈະມີໂອກາດໄດ້ເຫັນລົດໄຟຟ້າ ແລະປະມານ 1 ໃນ 3 ຂອງລົດໃນຕົວເມືອງ ນິວຢອກ ໃນເວລານັ້ນ ຈະແມ່ນລົດໄຟຟ້າ ນີ້ແມ່ນເກີດຂຶ້ນແລ້ວໃນເມື່ອ 1 ສະຕະຫວັດກວ່າຜ່ານມາ.
ແຕ່ແລ້ວການຜະລິດລົດໄຟຟ້າໃນເວລານັ້ນໄດ້ຢຸດລົງ ເມື່ອລົດນໍ້າມັນນັ້ນຖືກກວ່າຫຼາຍ ຈົນມາຮອດຊຸມປີ 70 ເມື່ອລາຄານໍ້າມັນໄດ້ຖີບຕົວສູງຂຶ້ນ ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ການຜະລິດລົດໄຟຟ້າກັບມາຖືກພິຈາລະນາຢ່າງຈິງຈັງອີກຄັ້ງ.
ແນ່ນອນມາຮອດປັດຈຸບັນນີ້ລົດໄຟຟ້າກຳລັງຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງໄວວາ ແລະເປັນຕະຫຼາດທີ່ໃຫຍ່ ມູນຄ່າມະຫາສານ, ໃນປີ 2021 ນັ້ນມູນຄ່າທາງຕະຫຼາດຂອງລົດໄຟຟ້າມີຮອດ 170 ຕື້ໂດລາ ແລະຄາດວ່າຮອດປີ 2030 ຈະມີເຖິງ 1103 ຕື້ໂດລາ ແລະມີອັດຕາການຂະຫຍາຍຕົວທີ 23% ຕໍ່ປີ ລະຫວ່າງ 2022-2023. ມາຮອດປັດຈຸບັນ ລົດໄຟຟ້າກວມ 10% ຂອງຕະຫຼາດລົດຍົນຂອງ ເອີຣົບແລ້ວ.
ບໍ່ພຽງເທົ່ານັ້ນ, ລົດໄຟຟ້າຍັງໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກລັດຖະບານຂອງປະເທດຕ່າງໆ ເຊັ່ນພາຍຫຼັງ ກອງປະຊຸມ ກ່ຽວກັບກັບ ການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດໂລກ ຄັ້ງທີ 26 ຫຼື COP 26 ນັ້ນໄດ້ມີ 24 ປະເທດປະກາດວ່າຈະຢຸດໃຊ້ລົດນຳໃຊ້ພະລັງງານເຊື້ອໄຟໃຫ້ໄດ້ພາຍໃນປີ 2040 ແລະ ອີກ 30ປະເທດກໍໄດ້ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາວ່າ ຈະເຮັດວຽກຮ່ວມກັນເພື່ອສົ່ງເສີມການນຳໃຊ້ລົດໄຟຟ້າ.
ລັດຖະບານ ສປປ ລາວ ເຮົາກໍເຊັ່ນກັນໄດ້ ອອກນະໂຍບາຍວ່າພາຍໃນປີ 2030 ນັ້ນຈະສູ້ຊົນເຮັດໃຫ້ການນຳໃຊ້ ລົດໄຟຟ້າໄດ້ຮອດ 30% ຂອງຍານພາຫະນະໃນປະເທດ ໂດຍມຸ່ງເນັ້ນໃສ່ການຫຼຸດຜ່ອນການນໍ້າເຂົ້ານໍ້າມັນ ເຊິ່ງປັດຈຸບັນລາຄານໍ້າມັນພາຍໃນປະເທດ ແມ່ນໜຶ່ງໃນປະເທດທີ່ມີລາຄາສູງກວ່າໝູ່ໃນພາກພື້ນ ແລະຍັງເພື່ອການເປັນການຫຼຸດຜ່ອນການປ່ອຍທາດອາຍເຮືອນແກ້ວ ທີ່ຈະປະກອບສ່ວນໃນການບັນລຸ ແຜນງານປະກອບສ່ວນການແກ້ໄຂບັນຫາການປ່ຽນແປງດິນຟ້າອາກາດ (NDC) ໂດຍ ລັດຖະບານໄດ້ຫຼຸດຜ່ອນພາສີ ນໍາເຂົ້າລົດໄຟຟ້າຕື່ມອີກ.
ພວກຫຼາຍຄົນຕ່າງກໍເຊື່ອວ່າ ລົດໄຟຟ້າຈະສາມາດຊ່ວຍຮັກສາໂລກພວກເຮົາໂດຍຫຼຸດຜ່ອນການສ້າງມົນລະພິດ ແລະຍັງຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຮົາປະຢັດຂຶ້ນຕື່ມໂດຍສະເພາະຄ່ານໍ້າມັນ ແຕ່ ດຣ ເຊີເກ ປາລເຊບ (Sergey Paltsev) ຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານລົດໄຟຟ້າຂອງໂລກກ່າວວ່າ “ພວກເຮົາບໍ່ຟ້າວເຂົ້າໃຈຜິດວ່າ ລົດໄຟຟ້າແມ່ນຄຳຕອບຂອງ ການຫຼຸດຜ່ອນມົນລະພິດ” ເພາະຂະບວນ ການຜະລິດໝໍ້ໄຟ ລົດໄຟຟ້ານັ້ນ ໄດ້ສ້າງຜົນກະທົບຫຼາຍ ຢ່າງຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມ.
ອີງຕາມບົດລາຍງານຂອງ ອົງການສະຫະປະຊາຊາດ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ ການຜະລິດໝໍ້ໄຟລົດໄຟຟ້າແມ່ນ ມີບໍ່ພຽງເທົ່າໃດປະເທດໃນໂລກ ໂດຍສະເພາະການຂຸດຄົ້ນທາດ ລິທຽມ (Lithium) ໃນປະເທດ ຄອງໂກ (Congo) ກວມເອົາ 2/3 ຂອງການຜະລິດໃນໂລກ ແລະອົງການ ອຸຍນີເຊບ (UNICEF) ກໍໄດ້ລາຍງານວ່າການຜະລິດດັ່ງກ່າວ ນັ້ນແມ່ນໄດ້ໃຊ້ແຮງງານເດັກຫຼາຍກວ່າ 40.000 ຄົນທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ສະພາບແວດລ້ອມທີ່ອັນຕະລາຍທີ່ສຸດ.
ເພາະສະນັ້ນ, ດຣ ເຊີເກ ຈຶ່ງໄດ້ແນະນຳວ່າ ພວກເຮົາຄວນຊອກຫາວັດຖຸຫຼາກຫຼາຍອັນທີ່ສາມາດຜະລິດໝໍ້ໄຟໃຫ້ໄດ້ ແລະບໍ່ພຽງແຕ່ບັນຫາການຜະລິດເທົ່ານັ້ນ ການກຳຈັດໝໍ້ໄຟ ທີ່ໝົດອາຍຸນຳໃຊ້ກໍແມ່ນບັນຫາເຊັ່ນດຽວກັນ, ໝໍ້ໄຟທີ່ມີອົງປະກອບຫຼາຍກວ່າ 1000 ອັນ ເພື່ອເພີ່ມການຂີ່ໄດ້ໄກຂອງລົດ ແລະການຜະລິດໝໍ້ໄຟປັດຈຸບັນແມ່ນ ບໍ່ໄດ້ຮັບປະກັນການນຳໃຊ້ຄືນໃໝ່ແຕ່ຢ່າງໃດ ເຖິງວ່າບາງປະເທດຈະປະກາດນິຕິກຳ ການນຳໝໍ້ໄຟເກົ່າມາຜະລິດ ແລະນຳໃຊ້ຄືນໃໝ່ແຕ່ນັ້ນກໍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ ຮັບປະກັນວ່າຈະມີປະສິດຜົນຫຼາຍປານໃດ.
ພ້ອມນັ້ນ, ສະຖານີສາກໝໍ້ໄຟ ຍັງຈຳກັດຢູ່ຫຼາຍໆປະເທດ ແຕ່ກໍເຊື່ອວ່າຈາກການຂະຫຍາຍຕົວຂອງລົດໄຟຟ້າ ການກໍ່ສ້າງ ແລະພັດທະນາໂຄງຮ່າງພື້ນຖານຈະເຕີບໂຕເຊັ່ນດຽວກັນ ດັ່ງເຊັ່ນໃນ ສປປລາວເຮົາ ຫາກໍມີຂ່າວດີ ທີ່ວ່າບໍລິສັດລາວທານີ (Laothani) ແລະ ບໍລິສັດ ພີທີທີ (PTT) ໄດ້ເຊັນບົດບັນທຶກຄວາມເຂົ້າໃຈໃນການຕິດຕັ້ງ ສະຖານີສາກລົດໄຟຟ້າ ຢູ່ຕາມປໍ້ານໍ້າມັນ ພີທີທີ ທົ່ວປະເທດ ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຫຼາຍຄົນກໍດີໃຈ ວ່າໄປຮອດໃສກໍຍັງມີບ່ອນສາກໝໍ້ໄຟ.
ດ້ວຍທ່າແຮງຂອງການຜະລິດໄຟຟ້າໃນ ສປປ ລາວ ການຂະຫຍາຍຕົວຂອງລົດໄຟຟ້າພາຍໃນປະເທດເປັນ ທ່າອ່ຽງທີ່ດີ ສອດຄ່ອງກັບທ່າອ່ຽວຂອງໂລກ ແລະເຖິງວ່າຈະຍັງມີສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍອັນ ແຕ່ຜູ້ຂຽນເຊື່ອວ່າສຸດທ້າຍແລ້ວລົດໄຟຟ້າ ຈະຄ່ອຍໆມາປ່ຽນແທນລົດນໍ້າມັນເຊື້ອໄຟໃນອີກບໍ່ດົນ.
