ສ້າງນັກວິຊາການ ຜູ້ຊ່ຽວຊານ ທຽບເທົ່າຜູ້ບໍລິຫານ ເປັນທັກສະຂອງການພັດທະນາທີ່ຍືນຍົງ

ໂດຍ: ມຶກບໍ່ແຫ້ງ

ການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນຕໍ່ ນັກວິຊາການ, ຜູ້ຊ່ຽວຊານ ທຽບເທົ່າກັບຜູ້ບໍລິຫານນັ້ນ ແມ່ນສິ່ງຄວນພິຈາລະນາຄືນ ໃນຖັນແຖວການກໍ່ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ບຸກຄະລາກອນພາຍໃນປະເທດເຮົາ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ ແຂງທາງດ້ານວິຊາການ ແຂງທາງດ້ານການບໍລິຫານ.

ເມື່ອບໍ່ດົນຜ່ານມານີ້ ຜູ້ຂຽນໄດ້ຮັບຟັງ ການໃຫ້ຄຳເຫັນຂອງການນຳຜູ້ສຳຄັນພາຍໃນປະເທດເຮົາ ທີ່ຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າ ການສັບຊ້ອນພະນັກງານ, ການສ້າງພະນັກງານ ວິຊາການນັ້ນ ແມ່ນມີບັນຫາ ຢູ່ວ່າ ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດສະເພາະດ້ານ, ມີຄວາມຊ່ຽວຊານດ້ານຂະແໜງການ ແລ້ວເວລາຕໍ່ມາ ໄດ້ຮັບການສັບຊ້ອນມາເປັນຜູ້ບໍລິຫານນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ສູນເສຍໂອກາດໃນການນຳໃຊ້ຄວາມຊ່ຽວຊານນັ້ນໄປ.

ການຍົກບັນຫານີ້ຂຶ້ນມາ ຜູ້ຂຽນເຫັນວ່າເປັນການຈີ້ຖືກຈຸດ ເພາະວ່າແຕ່ໃດມາ ພວກເຮົາໄດ້ປູກຝັງຈິດສຳນຶກວ່າ ເຮັດວຽກໃຫ້ໄດ້ເປັນເຈົ້າເປັນນາຍຄົນ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ລູກຫຼານຂອງພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນ ຕ່າງກໍໄຝ່ຝັນຢາກເປັນນາຍ, ຫົວໜ້າ ຫຼາຍກວ່າ ເປັນຜູ້ມີຄວາມຊຳນານສະເພາະດ້ານ ເພາະພຽງເພື່ອໜ້າຕາທາງສັງຄົມ.

ຜູ້ຂຽນຂໍແລກປ່ຽນນຳວ່າ ຫຼາຍປະເທດທີ່ຈະເລີນ ເດັກນ້ອຍໄຝ່ຝັນຢາກເປັນນັກວິທະຍາສາດ, ນັກຊ່ຽວຊານ ຫຼາຍກວ່າ ເພາະເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄວາມສຳຄັນ, ໃຫ້ການຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນ ທັງລົງທຶນໃສ່ໃນຂະແໜງການ ຄົ້ນຄວ້າຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ເຮັດໃຫ້ ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງທາງດ້ານວິຊາການພາຍໃນປະເທດ.

ຢູ່ ສປ ຈີນ ກໍເຊັ່ນກັນ ເມື່ອບໍ່ດົນຜ່ານມາ ທ່ານ ຢວນ ລົງຜິງ (Yuan Longping) ຜູ້ທີ່ ສາມາດຜະລິດເຂົ້າ ລູກປະສົມ (bybrid rice) ໄດ້ເປັນເທື່ອທຳອິດຂອງຈີນ ໃນຊຸມປີ 70 ໄດ້ກາຍເປັນບຸກຄົນສຳຄັນຂອງ ສປ ຈີນ ທີ່ເຮັດໃຫ້ການຜະລິດເຂົ້າ ມີສະມັດຖະພາບສູງ ປະກອບສ່ວນໃນການຄໍ້າປະກັນສະບຽງອາຫານ ແລະຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ ແລະ ເມື່ອທ່ານໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 22 ພຶດສະພາ 2021 ທີ່ຜ່ານມາ (ຄົບຮອບ 1 ປີ) ສປ ຈີນໄດ້ ຈາລຶກຄວາມງາມຄວາມດີຂອງເພິ່ນ ປຽບດັ່ງບູລຸດຄົນໜຶ່ງ.

ພ້ອມກັນນັ້ນ ໃນປະເທດເຮົາ ຜູ້ຂຽນເຄີຍພົບເຫັນ ນັກວິທະຍາສາດ, ຊ່ຽວຊານຫຼາຍຄົນ ຈົບມາແຕ່ຕ່າງປະເທດແລ້ວ ມາເຮັດວຽກ ວິຊາສະເພາະໄລຍະໜຶ່ງ ແລະມີຜົນງານ ແລ້ວຖືກສັບຊ້ອນ ໃຫ້ມີຕຳແໜ່ງບໍລິຫານສູງຂຶ້ນ ແລະກາຍເປັນຜູ້ບໍລິຫານຂອງກອນໄປ ໂດຍປະຖີ້ມຄວາມຊ່ຽວຊານຂອງ ຂະແໜງການນັ້ນ ໄປເທື່ອລະເລັກລະໜ້ອຍ ແລະບໍ່ສາມາດປະກອບສ່ວນໃນການພັດທະນາ ເສດຖະກິດ-ສັງຄົມ ໄດ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ.

ໃນສັງຄົມພວກເຮົາບໍ່ຄ່ອຍໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບນັກຄົ້ນຄວ້າ, ນັກວິທະຍາສາດ ຫຼາຍປານໃດ ເອົາແຕ່ສົນໃຈນຳວ່າ ໃຜເປັນນາຍົກ, ໃຜເປັນລັດຖະມົນຕີ, ໃຜເປັນຫົວໜ້າກົມ ແລະ ອື່ນໆ. ຄວາມຈິງແລ້ວ ບັນດານັກວິທະຍາສາດ, ຊ່ຽວຊານສະເພາະ ແມ່ນເຫງົ້າພະລັງສຳຄັນໃນການ ຊຸກດັນການພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງປະເທດເຮົາ ຍົກຕົວຢ່າງ ນັກຄົ້ນຄວ້າຄົນລາວ ກໍມີຄວາມອາດສາມາດ ແລະມີຜົນງານຫຼວງຫຼາຍໃນການ ຄົ້ນຄວ້າແນວພັນເຂົ້າ, ບັນດາ ຊະນິດພັນຫາຍາກຂອງ ຊີວະນາໆພັນ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າເຫຼົ່ານັ້ນຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບການ ສັນລະເສີນ ແລະຍ້ອງຍໍໃຫ້ສົມກຽດເທື່ອ.

ເພາະສະນັ້ນ, ການໃຫ້ຄວາມສຳຄັນ, ສົ່ງເສີມ ແລະຍົກຍ້ອງ ຊົມເຊີຍ ນັກວິຊາການ, ຊ່ຽວຊານຕ່າງໆນັ້ນ ຄວນໄດ້ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຫຼາຍກວ່ານີ້ ເພື່ອເປັນກຳລັງໃຈໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ ໄດ້ປະກອບສ່ວນ ຄວາມຮູ້ຄວາມສາມາດຂອງຕົນຢ່າງເຕັມທີ. ແທນທີ່ຈະໂຫຍຫາ ໂອກາດກາຍເປັນຜູ້ບໍລິຫານ ແຕ່ສຸມໃສ່ການຄົ້ນຄວ້າຢ່າງສຸດກຳລັງ, ສ້າງຜົນງານແກ່ປະເທດໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍ ແລະພ້ອມນັ້ນ ກໍຄວນສ້າງຈິດສຳນຶກທົ່ວປວງຊົນວ່າ ຊ່ຽວຊານ ນັກວິຊາການຕ່າງໆ ແມ່ນເປັນບຸກຄົນທີ່ສຳຄັນ ໃນຂະບວນການພັດທນະນາ ແລະສ້າງສາປະເທດເຮົາ.