ສະພາແຫ່ງຊາດຮັບຮອງເອົາກົດໝາຍວ່າດ້ວຍການກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່

ກອງປະຊຸມສະໄໝສາມັນ ເທື່ອທີ 4 ຂອງສະພາແຫ່ງຊາດ ຊຸດທີ VIII, ໃນວັນທີ 9 ພະຈິກນີ້, ສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດ ໄດ້ພ້ອມກັນປະກອບຄຳຄິດເຫັນຢ່າງກົງໄປກົງມາໃສ່ຮ່າງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ ການກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ ສະບັບສ້າງໃໝ່ ໃຫ້ມີເນື້ອໃນຄົບຖ້ວນສົມບູນ ແລະ ຮັດກຸມແທດເໝາະກັບຕົວຈິງຂອງປະເທດ ແລະ ເຫັນດີຮັບຮອງເອົາກົດໝາຍສະບັບນີ້ດ້ວຍຄະແນນສຽງສ່ວນຫຼາຍ, ຊຶ່ງກົດໝາຍດັ່ງກ່າວປະກອບມີ 10 ພາກ, 7 ໝວດ ແລະ 83 ມາດຕາ.

ທ່ານ ບຸນກອງ ສີຫາວົງ ລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງສາທາລະນະສຸກ ໄດ້ຂຶ້ນສະເໜີຮ່າງກົດໝາຍດັ່ງກ່າວ ຕໍ່ກອງປະຊຸມວ່າ: ເພື່ອໃຫ້ວຽກງານ ກັນ ແລະ ຄຸມຄອງພະຍາດຕິດຕໍ່ ໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງດ້ວຍກົດໝາຍຕາມທິດສ້າງລັດຄຸ້ມຄອງດ້ວຍກົດໝາຍ, ການເຊື່ອມໂຍງກັບສາກົນ ແລະ ການຮ່ວມມືລະຫວ່າງບັນດາປະເທດໃນພາກພື້ນ ແລະ ໃນທົ່ວໂລກ, ເພື່ອເປັນການສະກັດກັ້ນທຸກເຫດການສຸກເສີນ, ທີ່ສ້າງຄວາມກັງວົນໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນໃນທົ່ວໂລກ ແລະ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດລະບຽບສາກົນ ດ້ານສາທາລະນະສຸກ ສະບັບປີ້ 2005 ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທຸກປະເທດທີ່ເປັນສະມາຊິກຂອງອົງການອະນາໄມໂລກ (ໃນນັ້ນລວມທັງລາວເຮົາ) ຕ້ອງສ້າງກົດໝາຍວ່າດ້ວຍ ການກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງມືດ້ານນິຕິກໍາໃນການພົວພັນລະຫວ່າງປະເທດ ກ່ຽວກັບການກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ ແຕ່ຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງການເກີດພະຍາດ, ພ້ອມຈະສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ກົນໄກ, ວິທີການ, ການຮ່ວມມື ແລະ ມີພະນັກງານໃນການຊອກຄົ້ນພະຍາດຕິດຕໍ່, ເປັນຕົ້ນຢູ່ຈຸດຜ່ານແດນສາກົນ ກໍຄືດ່ານປະເພນີ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນໃນຂອບເຂດທົ່ວປະເທດ ຊຶ່ງເປັນຈຸດທີ່ມີຄວາມສ່ຽງໃນການນໍາເຊື້ອພະຍາດຕິດຕໍ່ ເຂົ້າມາພາຍໃນປະເທດ ໂດຍຜ່ານຄົນ, ສັດ, ພາຫະນະນໍາເຊື້ອ ຫຼືອາຫານ ນອກຈາກນີ້ ຍັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການລາຍງານແກ່ບັນດາປະເທດສະມາຊິກໄດ້ຮັບຮູ້ແຕ່ຫົວທີ. ສໍາລັບລາວເຮົາໃນໄລຍະຜ່ານມາເຖິງວ່າຍັງບໍ່ມີກົດໝາຍກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ ແຕ່ກໍໄດ້ນໍາໃຊ້ບັນດານິຕິກໍາທີ່ມີຢູ່ ເປັນເຄື່ອງມືໃນການເຄື່ອນໄຫວສະກັດກັ້ນ ແລະ ຄວບຄຸມການລະບາດຂອງພະຍາດ ຊາສ, ໄຂ້ວັດສັດປີກ, ເມີດໂຄວີ, ອີໂບລາ ແລະ ອື່ນໆທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນໄລຍະຜ່ານມາໂດຍນໍາໃຊ້ນິຕິກໍາທີ່ມີຢູ່. ເພື່ອຍົກລະດັບການຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ຢູ່ລາວເຮົາ ໃຫ້ມີປະສິດທິພາບ, ທັນສະໄໝເທື່ອລະກ້າວ, ສາມາດວັດແທກ ແລະ ປະເມີນການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງລາວ ໃນການປະຕິບັດກົດລະບຽບສາກົນດ້ານສາທາລະນະສຸກປີ 2005 ໃຫ້ແທດເໝາະກັບພາກປະຕິບັດຕົວຈິງ, ເພື່ອໃຫ້ຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ສາມາດບັນລຸຕາມເງື່ອນໄຂຂອງລະບຽບສາກົນດ້ານສາທາລະນະສຸກ ໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດຕົວຈິງ, ເປັນຕົ້ນ ການຮ່ວມມືລະຫວ່າງຂະແໜງການສາທາລະນະສຸກ, ກະສິກໍາ ແລະ ປ່າໄມ້, ໂຍທາທິການ ແລະ ຂົນສົ່ງ, ຖະແຫຼງຂ່າວວັດທະນະທໍາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ຂະແໜງການອື່ນໆ ຕະຫຼອດຮອດການເປັນເຈົ້າການຂອງອົງການປົກຄອງ ແຕ່ສູນກາງຮອດທ້ອງຖິ່ນກໍຄືປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າ ໃນການປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຄວບຄຸມການລະບາດຂອງພະຍາດຕິດຕໍ່ ທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນພື້ນທີຂອງເຂົາເຈົ້າ, ເພື່ອເປັນນິຕິກໍາ ແລະ ເປັນບ່ອນອີງ ໃນຂະແໜງການຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ນໍາໃຊ້ເຂົ້າໃນການຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ ເປັນຕົ້ນຢູ່ຈຸດຜ່ານແດນສາກົນທາງບົກ, ທາງນໍ້າ ແລະ ທາງອາກາດ. ພ້ອມນັ້ນ ຍັງສາມາດເປັນບ່ອນອີງທາງດ້ານນິຕິກໍາໃນການສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ລະບົບ ການກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຢູ່ລາວ, ເພື່ອສຸຂະພາບທີ່ດີຂອງປະຊາຊົນລາວ, ພ້ອມທັງສາມາດເປັນບ່ອນອີງໃນການສ້າງກົນໄກປະສານງານກັບທຸກຂະແໜງການ ເພື່ອແກ້ໄຂທຸກເຫດການສຸກເສີນດ້ານສາທາລະນະສຸກ ທີ່ສ້າງຄວາມກັງວົນໃຫ້ປະຊາຊົນພາຍໃນະເທດ, ພາກພື້ນ ແລະ ໃນໂລກ, ຍົກຖານະບົດບາດຂອງລາວ ໃຫ້ທັນກັບບັນດາປະເທດອາຊຽນ ໃນການຮັບປະກັນຄວາມກຽມພ້ອມຂອງລາວເຮົາ ໃນການໂຕ້ຕອບຕໍ່ທຸກເຫດການສຸກເສີນທາງດ້ານສາທາລະນະສຸກ, ແກ້ໄຂຂໍ້ຄົງຄ້າງໃນການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດລະບຽນສາກົນ, ດ້ານສາທາລະນະສຸກ ສະບັບປີ 2005, ທັງເປັນການສ້າງໂອກາດ ແລະ ອໍານວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ຂະແໜງການກ່ຽວຂ້ອງ, ອົງການຈັດຕັ້ງອື່ນໆ, ສັງຄົມ ແລະ ປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າເຂົ້າເຖິງ, ຮັບຮູ້, ເຂົ້າໃຈກົດໝາຍ ແລະ ນິຕິກໍາໃຕ້ກົດໝາຍ ທີ່ສ້າງໃໝ່ ຫຼື ປັບປຸງ ກ່ອນທີ່ກົດໝາຍ ຫຼືນິຕິກໍາໃຕ້ກົດໝາຍດັ່ງກ່າວ ຈະມີຜົນສັກສິດ ຊຶ່ງເປັນການຮັບປະກັນຄວາມສັກສິດຂອງການຮັບຮອງ ແລະ ປະກາດໃຊ້ກົດໝາຍ, ນິຕິກໍາ, ຮັບປະກັນສະຕິເຄົາລົບ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດກົດໝາຍຢ່າງເຂັ້ມງວດ, ເປັນບ່ອນອີງໃຫ້ການຄຸ້ມຄອງພາກທຸລະກິດ ກ່ຽວກັບວຽກງານກັນ ແລະ ຄວບຄຸມພະຍາດຕິດຕໍ່ ໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ລະບຽບກົດໝາຍ ເຖິງວ່າການລົງທຶນໃນພາກດັ່ງກ່າວ ຍັງບໍ່ທັນພັດທະນາ ແຕ່ຄາດຄະເນວ່າຈະມີບົດບາດສໍາຄັນຄຽງຄູ່ກັບພາກການບໍລິຫານຂອງລັດ.